Fatima
 
Bł. Hiacynta Marto: Nie obrażajcie więcej Pana Jezusa...

WYBRANE OBJAWIENIA PRYWATNE I ŚWIADECTWA - CZĘŚĆ III

Kiedy Hiacynta i Franciszek byli chorzy i zbliżał się ich czas przejścia do wieczności, Łucja często ich odwiedzała i rozmawiali wówczas o tym, czego byli świadkami, jak bardzo obrażany jest Pan Jezus i Matka Boża, a także co czeka świat. Hiacynta mówiła wówczas o swoich spostrzeżeniach i objawieniach.

Pewnego dnia w szpitalu cierpiąca i schorowana Hiacynta mówiła do swojej kuzynki Łucji:

- Już niedługo pójdę do Nieba. Ty zostaniesz tutaj, aby powiedzieć ludziom, że Bóg pragnie ustanowić na ziemi nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi Panny. Kiedy nadejdzie czas, aby to powiedzieć, nie kryj się. Mów wszystkim, że Bóg daje nam łaski za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, niech Ją o nie proszą, że Serce Jezusa chce, aby obok Niego czczono Niepokalane Serce Maryi. Niech proszą Niepokalane Serce Maryi o pokój, który Bóg Jej powierzył. Gdybym mogła włożyć w serca ludzkie ten ogień, który płonie w głębi mego serca i który sprawia, że kocham tak bardzo Serce Jezusa i Serce Maryi!.

Innym razem Hiacynta mówiła znów do Łucji:

-Słuchaj, wiesz, że Pan Jezus jest bardzo smutny, Matka Boża powiedziała nam, żeby Go nie obrażać więcej, gdyż On jest już i tak bardzo obrażany, ale nikt się tym nie przejmuje i ludzie nadal popełniają te same grzechy.


W sierocińcu Matki Bożej Cudownej w Lizbonie, gdzie została przewieziona 21 stycznia 1920 roku, odwiedzała Hiacyntę siostra zakonna - matka Maria da Purificaçao Godinho, która zapisała w swoich notatkach słowa Hiacynty:

- Matka Boża powiedziała, że na świecie jest wiele wojen i niezgody. Wojny nie są niczym innym jak karami za grzechy świata. Matka Boża już nie może powstrzymać karzącego ramienia swego ukochanego Syna, które zawisło nad światem. Trzeba pokutować. Jeżeli ludzie się poprawią, Pan Jezus może jeszcze oszczędzić świat, ale jeżeli się nie poprawią, nadejdzie kara...

 

Wszystkie cytaty pochodzą z książki A. Borelliego Fatima - orędzie tragedii czy nadziei?, str. 53 i 54, Kraków 2003.