Elegancka kobieta na wakacjach na morskim wybrzeżu. Na jej głowie kapelusz, na dłoniach białe koronkowe rękawiczki, w prawej dłoni trzyma opartą na ramieniu białą parasolkę, która doskonale komponuje się z jej białą suknią. Trzymając w lewej ręce książkę, odpoczywa na słonecznym tarasie. Jej spokojne spojrzenie utkwione jest gdzieś na linii horyzontu. Kwiaty, morze, napój na stole oraz padający na kamienne płytki tarasu cień jej sylwetki wskazują, iż dzień choć słoneczny, jest rześki i niezbyt upalny.

Patrząc na nią, można odnieść wrażenie, że jest to kobieta o spokojnym, zrównoważonym temperamencie i w tym tkwi cały jej urok. Wdzięk, dystynkcja, finezyjność i godność stoją w zdecydowanej opozycji do wulgarności i niemoralności, które tak bardzo poniżają człowieka.

Z dala od nerwowości i miejskiego zgiełku cała ta scena, nawiązująca do atmosfery belle epoque, w której nie było ani telewizji, ani radia, ani internetu, sprzyja spokojnemu odpoczynkowi, który odnawia siły duszy i podnosi ją do rozważania wzniosłych kwestii, tak często zagłuszanych przez zwykłe codzienne zajęcia.

Wyobraźmy sobie, jaka byłaby reakcja tej kobiety z obrazu, gdyby nagle ktoś postawił przed nią odbiornik telewizyjny, w którym właśnie emitowany byłby np. jeden z tych krzykliwych i zwariowanych programów, tzw. talk show...

Czy my, ludzie z początku XXI wieku, potrafimy jeszcze odpoczywać? Niedawno prasa brytyjska podała, że niektóre osoby wracają z urlopu jeszcze bardziej zmęczone niż przed jego rozpoczęciem...