Mimo iż od objawień w Fatimie minęło ponad 90 lat, a ostatnia z trójki pastuszków – Łucja, zmarła pięć lat temu, wielu katolików ciągle zadaje sobie pytania: czy Fatima stanowi zamknięty już rozdział, czy słowa Matki Bożej zapowiadające triumf Jej Niepokalanego Serca już się wypełniły?

Kiedy w 1917 roku Matka Boża zaczęła ukazywać się trójce małych portugalskich dzieci, świat stał u schyłku pewnej epoki, która wraz z końcem I wojny światowej miała ostatecznie przeminąć. Upadły wielkie mocarstwa, a bezsensowna walka doprowadziła niemal do wykrwawienia się kwiatu młodzieży ówczesnej Europy. Resztki dawnej, mimo wszystko w dużej mierze chrześcijańskiej jeszcze cywilizacji i kultury zatopione zostały w błędach komunizmu, liberalizmu, pogoni za postępem technicznym i zmysłowymi uciechami. Chociaż, jak mówiła bł. Hiacynta, wojny są karami za grzechy, doświadczenie tej najstraszniejszej jak dotychczas katastrofy w postaci pierwszej wojny światowej nie zatrzymało samobójczego marszu ludzkości ku coraz liczniejszym grzechom. Stało się więc tak, jak zapowiedziała Matka Boża pastuszkom w Fatimie; nadeszła i ta straszniejsza – II wojna światowa z całym swoim okrucieństwem i barbarzyństwem. Zginęło wielu niewinnych ludzi, całe narody zniszczone zostały niemal doszczętnie, a zwyrodnialstwo i bestialstwo obozów koncentracyjnych po dziś dzień wywołuje zdumienie i prowokuje pytanie: jak mogło się to wszystko stać w XX wieku?

Wielu małej wiary, często szukających usprawiedliwienia dla własnych grzechów, zdrad i słabości ma czelność stawiać to buntownicze pytanie: jak Bóg mógł do tego dopuścić? Ci sami jednak milczą na temat ostrzeżeń, które Pan Bóg wielokrotnie do nich i całego świata kierował, w tym tego, które wypowiedziała sama Matka Boża w Fatimie: Jeśli ludzie nie przestaną obrażać Boga, nadejdzie kara! Przed nadejściem owego oczyszczenia Pan Bóg wielokrotnie przestrzegał świat przez swoich posłańców. W Polsce to ostrzeżenie kierowane było m.in. za pośrednictwem św. Siostry Faustyny Kowalskiej czy służebnicy Bożej Rozalii Celakówny. Boża Opatrzność, jak mówią święci, nie jest rychła do karcenia i z miłością oczekuje nawrócenia swoich dzieci, jednak nie może pozostawać obojętna na krzywdę i zgorszenia dusz niewinnych dzieci, zatracanie się w piekle tylu grzeszników i wreszcie bluźniercze wyzwania rzucane przez szatana nienawidzącego Pana Boga i całego stworzenia.

Czy ludzkość jest dzisiaj bliżej Pana Boga niż przed I i II wojną światową? Czy mniej obraża Go grzechami? Wystarczy przyjrzeć się współczesnym obyczajom, modom, poziomowi kultury, religijności, prawom państwowym oraz moralności lansowanej w mediach i zestawić to wszystko choćby z popularnymi ostatnio przedrukami gazet przedwojennych, zdjęciami czy filmami dokumentalnymi z tamtych lat, aby zrozumieć, że świat nie zbliżył się do swego Stwórcy. Przeciwnie, we wszystkich wspomnianych sferach buntuje się coraz bardziej przeciw Boskim planom, tak iż Ojciec Święty Jan Paweł II nie wahał się tego określić mianem cywilizacji śmierci, zaś obecny papież Benedykt XVI mówi wprost o dyktaturze relatywizmu. Bo czy na przykład dzisiejsze obyczaje i mody bliższe są ideałom czystości, bardziej niż te sprzed wojny? A cóż powiedzieć o poziomie kultury i współczesnych mediach, w których wszelkie granice przyzwoitości zostały już dawno przekroczone, a wiara jest w nich często ośmieszana?

Czy w zestawieniu z czasami objawień Matki Bożej w Fatimie jesteśmy bardziej religijni? Jeśli tak, to jak wytłumaczyć świecące coraz większymi pustkami kościoły katolickich niegdyś Francji i Hiszpanii? A czy Polska wypada na tym tle zadowalająco? W takim razie, jak wyjaśnić (mimo stosunkowo pełnych u nas jeszcze kościołów) wzrastającą liczbę rozwodów, związków niesakramentalnych, akceptacji dla antykoncepcji, zapłodnień in vitro, pornografii, nieuczciwości i braku życzliwości w codziennym życiu?

Do tego wszystkiego dochodzi przerażająca liczba mordowanych na całym świecie w łonach swych własnych matek niewinnych dzieci… Ich krew woła z ziemi o pomstę do Nieba, jak niegdyś krew sprawiedliwego Abla. Dodatkowo rządy wielu dawniej chrześcijańskich krajów zalegalizowały już, lub wkrótce to zrobią, grzech homoseksualizmu, za który Pan Bóg spalił Sodomę. Tymczasem dzisiejsi wrogowie Bożych praw poszli przecież dalej: zrównali prawnie te sodomickie związki ze świętą instytucją małżeństwa… Jakby tego było mało, władza toleruje publiczne znieważanie przez tzw. artystów wizerunków Pana Jezusa, Matki Bożej i – co miało miejsce niedawno w Polsce – publiczne darcie Biblii…

Wobec takiego ogromu grzechów wołających o pomstę do Nieba, bluźnierstw i zniewag miotanych przez zatwardziałych grzeszników przeciwko Panu Bogu, któż chciałby jeszcze twierdzić, że nadszedł już czas zwycięstwa Niepokalanego Serca Maryi?

Oddając się więc w macierzyńską niewolę Najświętszej Maryi Pannie, naszej najlepszej Matce, która sama w obliczu nadciągającej kary zapowiedziała swoje zwycięstwo, zwracamy się do naszego Pana i Zbawcy słowami modlitwy św. Ludwika Marii Grignion de Montfort: Niech przyjdzie Królestwo Maryi, Panie, aby przyszło Królestwo Twoje!

Sławomir Skiba