Stare Pompeje zostały zasypane lawiną w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 roku po narodzeniu Chrystusa. 1800 lat później nieopodal zaczęły wyrastać Nowe Pompeje - ściśle związane z tutejszą świątynią - sanktuarium Matki Bożej Różańcowej, dziełem błogosławionego Bartłomieja Longo, który tak opisywał różnice między dwoma obliczami tego miejsca: W przeciwieństwie do ziemi umarłych (tj. do Starych Pompejów - przyp. BB) przedstawiała (...) się owa ziemia jako ziemia zmartwychwstania i życia: zrujnowanemu amfiteatrowi, zbrukanemu krwią, przeciwstawia się świątynia żywa wiary i miłości, świątynia poświęcona Dziewicy Maryi; miasto pogrzebane pod brudami pogaństwa zastępuje miasto pełne życia, które wywodzi swe początki z nowej cywilizacji przyniesionej przez chrześcijaństwo: Nowe Pompeje! To jest nowa cywilizacja, która wyraźnie ukazuje się obok antycznej; chrześcijaństwo, źródło życia, naprzeciw pogaństwa, które już przeminęło.

Pewnego dnia siostra Maria Conetta de Litalla ofiarowała Bartłomiejowi Longo mocno zniszczony obraz Matki Bożej Różańcowej. Błogosławiony odnowił go w roku 1876 i umieścił w kościółku parafialnym w Pompejach. Od tej chwili w tym miejscu wydarzyło się wiele cudownych uzdrowień, a wierni otrzymywali liczne łaski. Od tego czasu też wyrosła tutaj piękna bazylika Matki Bożej Różańcowej, do której przybywają pielgrzymi z całego świata. Podczas jednego z objawień Matka Najświętsza powiedziała w tym miejscu nieuleczalnie chorej Fortunacie Agrelli, która błagała ją o przywrócenie zdrowia: Za każdym razem, gdy chcesz uzyskać ode mnie jakąś łaskę, odpraw na moją cześć 3 nowenny, odmawiając 15 tajemnic mojego Różańca, a potem odpraw trzy nowenny dziękczynne. Maryja objawiła też Fortunacie, że tytuł Królowa Różańca Świętego jest Jej najmilszy. Posłusznych słowom Matki Najświętszej było wielu. Mówią nam o tym liczne wota dziękczynne wokół Cudownego Obrazu Matki Bożej Pompejańskiej, które są świadectwem, jak wynagradza Ona swoich wiernych czcicieli Różańca świętego.

Tak to zrządzeniem Bożej Opatrzności, miejsce wyjałowione wcześniej pogaństwem, nieprawością i rozwiązłością, użyźniane jest obecnie nieustającą modlitwą i czcią dla Królowej Różańca Świętego.