Wybrane objawienia prywatne i świadectwa - część V

Zgodnie z zapowiedzią Matki Bożej, dwoje spośród trójki pastuszków, którzy widzieli Ją w Fatimie 1917 roku, zmarło niedługo po tych wydarzeniach. 4 kwietnia 1919 roku do chwały nieba przeszedł Franciszek, zaś 20 lutego 1920 roku Matka Boża zabrała do nieba również Hiacyntę. Relikwie beatyfikowanych przez Ojca Świętego Jana Pawła II pastuszków spoczywają obecnie w bazylice w Fatimie, gdzie odbierają cześć należną doczesnym szczątkom błogosławionych. Zgodnie z zapowiedzią Matki Bożej, na świecie pozostała jeszcze Łucja, która otrzymała specjalne zadanie...

Jeszcze podczas drugiego objawienia, w czerwcu 1917 roku w Fatimie, gdy Łucja prosiła o wzięcie jej i dwójki kuzynów do nieba, usłyszała od Matki Bożej:

- Tak, Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak zostaniesz tu przez jakiś czas. Jezus chce posłużyć się tobą, aby ludzie Mnie lepiej poznali i pokochali. Chce On ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca.

Antonio Borelli w swojej książce przypomina, że spośród trójki pastuszków tylko Łucja zarówno widziała, słyszała, jak i rozmawiała z Matką Bożą. Franciszek mógł tylko widzieć Maryję, a Hiacynta Ją widziała i słyszała. To Łucji właśnie Matka Boża powierzyła tzw. sekret fatimski i to ona przekazała go władzom kościelnym. Jej też została powierzona ta szczególna misja szerzenia nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. 24 października 1925 roku Łucja wstąpiła jako postulantka do Kolegium Sióstr św. Doroty w Vilar. Rok później została nowicjuszką. 3 października 1934 roku złożyła śluby wieczyste i przyjęła imię siostry Marii Bolesnej. 20 maja 1946 roku miała okazję zobaczyć miejsca objawień. 25 marca 1948 roku wstąpiła do klasztoru karmelitanek św. Józefa w Coimbrze, przyjmując imię siostry Marii Łucji od Niepokalanego Serca. W tym miejscu siostra Łucja pozostaje aż do dzisiaj, nie przyjmując listów ani wizyt. Wszelkie kontakty z siostrą Łucją możliwe są tylko za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej.

Wracając zaś do pierwszego objawienia Matki Bożej, w dniu 13 maja 1917 roku, warto przypomnieć sobie jeszcze jedną kwestię. Otóż, tego dnia Matka Boża powiedziała m.in.:

- Przyszłam was prosić, abyście przychodzili tu przez sześć kolejnych miesięcy, trzynastego dnia, o tej samej godzinie. Potem powiem wam, kim jestem i czego chcę. Następnie powrócę jeszcze tu siódmy raz.

Jak pisze Borelli, wynika z tego, że siódme objawienie Matki Bożej miałoby mieć miejsce w tym samym miejscu. Nie wiadomo jednak kiedy? Nie wiadomo, co Matka Boża miałaby zakomunikować ludziom w tym objawieniu? Zdaniem jednak Borellego, można uznać, że raz jeszcze powierniczką Matki Bożej w tym miejscu miałaby być siostra Łucja. Jeśli przyjęlibyśmy, że siódme objawienie nie odbyło się w odosobnieniu, to nadal stanowi ono jedno z wielkich oczekiwań wzbudzonych przez orędzie fatimskie Matki Bożej.¹ C.d.n.


¹ Por. A. Borelli, Fatima - orędzie tragedii czy nadziei?, Kraków 2001, s. 58.