Oto fotografia pięknego pałacu w stylu neogotyckim. Budowla przyciąga naszą uwagę harmonią swoich linii, dobrymi proporcjami, strzelistością kształtów i elegancją wieży. Pałac położony na niewielkim wzniesieniu, w otoczeniu zieleni drzew i trawników, które wspaniale, choć dyskretnie, wyróżniają go na tle błękitu nieba i całej okolicy. Mamy tu przykład prawdziwego piękna w architekturze. Czemu to piękno służy? Niewątpliwie w duszy, która ten widok podziwia, budzi się pragnienie czegoś wspanialszego. Przez swoje piękno pałac niemalże zaprasza wszystkich, którzy się w niego wpatrują, do podziwiania spraw wyższych.

Na zdjęciu obok widzimy pokój umeblowany w starym stylu: łóżko z baldachimem, piękne zasłony i wazon z kwiatami, które ożywiają całe wnętrze. To jeden z pokoi we wnętrzu pałacu, urządzony całkiem niedawno, jednak w dobrym stylu. I znów mamy tu przykład czegoś pięknego, co bez wątpienia podoba się wszystkim.

Współczesny sceptyk lub zwolennik komunistycznej siermięgi, mógłby przewrotnie powiedzieć: „To jest miejsce, gdzie bogaci wydają pieniądze zdobywane na krzywdzie biednych". Trzeba jednak zauważyć, że piękno tego pałacu wpływa uszlachetniająco nie tylko na ludzi zamożnych, ale na wszystkich, nawet najbiedniejszych, którzy na niego patrzą. Wyznacza bowiem wzorce dobrego smaku, gustu, harmonii i elegancji, które w wielu aspektach mogą być kopiowane także przez ludzi ubogich. Takie przez wieki było powołanie szlachty i rola elit, które dawały dobre wzorce.

Drogi Czytelniku, ten pałac nie znajduje się we Francji czy Anglii, ale w Polsce, niedaleko Poznania. Jest to pałac Wąsowo, dzisiaj zamieniony w hotel i centrum kongresowe. Posiada długą i bolesną historię. Po II wojnie światowej został przekształcony w PGR, podobnie jak tysiące dworów i pałaców w całej Polsce. Wiemy, że PGR-y przez swą niewydolność nie były w stanie zastąpić prywatnych gospodarstw. Jednak przez taką kolektywizację i nienawiść do wszelkich form szlachetności, tysiące polskich dworów i pałaców popadło w ruinę. Meble i inne cenne przedmioty wyposażenia zostały barbarzyńsko zniszczone lub skradzione. Zdecydowana większość dworów i pałaców znikła z krajobrazu naszego kraju. Ta strata w kulturze polskiego narodu prawdopodobnie już nigdy nie zostanie naprawiona.

Dla komunistycznych barbarzyńców, działających w imię egalitaryzmu, tradycja i inne wartości duchowe nie znaczą nic lub niewiele. Pozbawili oni Polaków nie tylko chleba, który odżywia ciało, ale także dobrego smaku, gustu i kultury naszych przodków, które ożywiają i uszlachetniają ducha.

Leonard Przybysz