Pomiędzy laicyzmem a islamem
2006-02-06 00:00:00
Od tygodnia jesteśmy świadkami burzy jaką rozpętały liberalne i laickie media w Europie publikując karykatury Mahometa, które dla wyznawców islamu są jednoznaczne z bluźnierstwem. Pojawia się jednak pytanie: czy laickie media musiały udowadniać wolność prasy posuwając się do tej ewidentnej prowokacji względem wojującej religii spod znaku półksiężyca?
Nie można tego tłumaczyć nagłym zanikiem rozsądku wśród redakcji i wydawców wielu czołowych gazet europejskich, gdyż ktoś kto nie potrafi przewidywać konsekwencji, a w tym przypadku są one bardzo jednoznaczne i wyraźne, swojego postępowania, po prostu nie nadaje się na kierowanie najmniejszym nawet przedsiębiorstwem, a co dopiero dużym tytułem prasowym.
Nie trzeba być nazbyt wnikliwym obserwatorem wydarzeń, aby zrozumieć, że działania mediów nie były przypadkowe i nie miały na celu kolejnego potwierdzenia wobec opinii publicznej prawa do wolności wypowiedzi.
Jaki był zatem cel tej antyislamskiej prowokacji? Czy rzeczywiście zamierzano wywołać zamachy terrorystyczne w całej Europie, a w szczególności ataki na autorów i wydawców owych publikacji? Zobaczymy jak daleko posuną się znieważeni wyznawcy Mahometa...
Trzeba zauważyć, że prowokacja ta ma jeszcze jeden aspekt, a mianowicie zaczyna stawiać Europejczyków wobec fałszywego wyboru pomiędzy laickim liberalizmem a wojującym islamem.
W ciągu ostatnich dwóch lat byliśmy świadkami konserwatywnego i chrześcijańskiego przebudzenia w Europie. Wystarczy wspomnieć reakcje społeczeństw Polski, Hiszpanii i Łotwy wobec lansowanej przez UE legalizacji związków homoseksualnych czy odrzucenie projektu Konstytucji Europejskiej przez Francuzów i Holendrów. W szczególności obrona instytucji małżeństwa i rodziny miała inspiracje chrześcijańskie i nigdy nie osiągnęła takiego nasilenia w historii UE jak w ostatnim czasie. Reakcje te spowodowały, że wojujący laicyzm i liberalizm znalazły się w nie lada tarapatach na prawie całym kontynencie, a sprzeciw wobec nich nie zmalał, ale nadal rośnie.
Opór narodów Europy wobec laickiego i liberalnego modelu życia społecznego jest coraz bardziej niebezpieczny dla jego architektów i dlatego próbują oni tworzyć fałszywą alternatywę: albo laicki liberalizm, albo islam. W ten sposób katolicy w Europie stają wobec wyboru: czy być po stronie fałszywej religii muzułmańskiej, która jest atakowana przez laicki liberalizm, czy też po stronie laickiego liberalizmu zagrożonego barbarzyńskimi atakami ze strony muzułmanów?
Cokolwiek katolicy wybiorą, będzie to dla nich wybór zły.
Jeżeli poprą laicyzm przeciwko islamowi, to w przypadku klęski tego pierwszego zwycięzcy rozprawią się z nimi tak jak zwykli postępować z pokonanymi niewiernymi. Gdy jednak ten pierwszy zwycięży, to i tak rozprawi się z chrześcijaństwem kontynuując zwalczanie religijnego fundamentalizmu.
Jeżeli katolicy poprą islam przeciw laicyzmowi, to w przypadku klęski tego pierwszego wojujący laicyzm będzie miał dodatkowy powód do zwalczania chrześcijańskich fundamentalistów. Gdy jednak zwycięży islam, to po umocnieniu swojej pozycji postąpi z chrześcijaństwem podobnie jak to czynił i czyni w krajach już przez niego opanowanych.
Stając w obliczu tej fałszywej alternatywy nie ulegajmy złudzeniom, że tertium non datur. Wręcz przeciwnie - jedynym rozwiązaniem, które może uchronić Europę od chaosu i prześladowań religijnych jest powrót do jej chrześcijańskich korzeni, do tego z czego cywilizacja europejska wyrosła. Dążąc zatem do rechrystianizacji Europy i pamiętając, że przed siedemdziesięciu laty Europejczycy też byli przymuszeni do fałszywego wyboru pomiędzy nazizmem a komunizmem, nie dajmy się zwieść medialnym prowokacjom, abyśmy mogli uniknąć sytuacji, w której będziemy zmuszeni wybierać pomiędzy gilotyną laicyzmu, a szablą islamu.
Rankiem 16 lipca 1251 r., gdy Szymon Stock odmawiał piękną, ułożoną przez siebie modlitwę Flos Carmeli, wedle jego własnej relacji jaką zdał ojcu Piotrowi Swayngtonowi, swojemu sekretarzowi i spowiednikowi: "nagle ukazała mi się Matka Boża w otoczeniu wielkiej niebiańskiej świty i trzymając w ręce habit Zakonu, powiedziała mi: "Weź, Najukochańszy Synu, ten szkaplerz twego Zakonu, jako wyróżniający znak i symbol przywilejów, który otrzymałam dla ciebie i dla wszystkich synów Karmelu. Jest to znak zbawienia, ratunek pośród niebezpieczeństw, przymierze pokoju i wszechwieczna ochrona. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego".
„Proroctwa nie lekceważcie. Przepowiednie dla Polski” Pawła Kota i Adama Kowalika to fascynująca podróż po proroctwach, które Pan Bóg i Najświętsza Maryja Panna skierowali do nas za pośrednictwem polskich i zagranicznych wizjonerów.
Dlaczego we współczesnym świecie próbuje się pokazać wspólność celów ruchu syjonistycznego z chrześcijaństwem? Dlaczego „chrześcijański syjonizm” ma tak duży wpływ na decyzje polityczne o wymiarze globalnym, angażujące w politykę Izraela wiele państw świata, w tym Stany Zjednoczone? Czy „chrześcijański syjonizm”, mocny raczej w środowiskach ewangelickich, ma swoich zwolenników także w Polsce? Odpowiedzi na te pytania szukać można w nowym kwartalniku, który Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi przygotowało dla czytelników szukających rzetelnych informacji, które trudno znaleźć w innych mass mediach.
Przyjaciele „Przymierza z Maryją” to wspólnota istniejąca przy Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi od ponad trzech lat. Gromadzi ona najbardziej oddanych Czytelników pisma, którzy w sposób szczególny postanowili pomagać w rozwoju naszego dwumiesięcznika. Ciebie też, Drogi Czytelniku, zapraszamy do tego grona – do rodziny Przyjaciół „Przymierza z Maryją”!
W pierwszy piątek miesiąca lipca, o godzinie 15.00 w Bazylice Bożego Ciała w Krakowie odbędzie się comiesięczna wspólna Modlitwa Różańcowa w intencji Apostołów Fatimy i Przyjaciół „Przymierza z Maryją”.