Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Pewnie zauważyliśmy, że w ostatnim czasie dużo mówi się o sumieniu. Bardzo dużo czasu poświęcono w różnych środkach masowego przekazu krytyce lekarzy, którzy ośmielili się podpisać tzw. klauzulę sumienia. Może warto przypomnieć najważniejsze wiadomości o roli sumienia w życiu człowieka i co Kościół na ten temat podaje do wierzenia.

Kiedy przystępowałem do Pierwszej Komunii Świętej, ksiądz proboszcz podał nam do wyuczenia bardzo krótką definicję sumienia: Sumienie jest głosem Pana Boga w człowieku. Pełni funkcję nauczyciela, świadka i sędziego. I rzeczywiście, sumienie jest najpierw nauczycielem, ponieważ przestrzega nas przed złym czynem, a zachęca do pełnienia czynów dobrych. Jest świadkiem, kiedy pełnimy dany czyn, tak że nie możemy przed sobą się wyprzeć popełnienia tego czynu. Nawet gdyby nam się udało oszukać innych, to siebie nie oszukamy nigdy i nasze sumienie będzie nam przypominać, że jesteśmy winni popełnienia czynu zakazanego lub zaniechania czynu nakazanego (np. pójścia w niedzielę na Mszę św.). Wreszcie po spełnieniu danego uczynku sumienie chwali nas za czyn dobry i gani za popełnienie czynu złego.

Sumienie jest darem Boga dla wszystkich ludzi, niezależnie jaką wyznają religię czy światopogląd. Oczywiście, jeżeli mamy Pismo Święte i naukę Kościoła, to one pouczają nas dokładnie i szczegółowo co dobre, a co złe. Ale nawet ludzie nieznający Boga wiedzą, że zabójstwo, kradzież, cudzołóstwo są złem. O tym mówi im głos sumienia.

Aby postępować słusznie, należy kierować się sumieniem dobrze uformowanym i pewnym. Człowiek jest odpowiedzialny za formowanie własnego sumienia. Ta formacja dokonuje się przez modlitwę, słuchanie i czytanie Pisma Świętego, kazań, czytanie żywotów świętych i dobrych książek, oglądanie dobrych filmów. Formacja sumienia trwa całe życie. Kierowanie się sumieniem pewnym ma miejsce wtedy, gdy podejmujemy decyzję po modlitwie i po głębszym namyśle postanawiamy postąpić zgodnie z głosem sumienia. Chodzi o to, by podczas podejmowania decyzji ustrzec się wątpliwości.

Oczywiście, skoro sumienie jest Bożym głosem w człowieku, to powinniśmy zawsze postępować zgodnie z głosem sumienia. Nawet gdyby sumienie się myliło, nikomu nie wolno postępować wbrew jego nakazom. To jest naczelna zasada w etyce katolickiej i chyba w ogóle w etyce, skoro do sumienia mogą apelować różni ludzie i ich decyzja na ogół spotyka się ze zrozumieniem.

Tylko systemy totalitarne i dyktatury różnego rodzaju odmawiają człowiekowi tego prawa, m.in. na pewno słyszeliśmy o św. Tomaszu Morusie, któremu sumienie nie pozwoliło uznać drugiego małżeństwa króla Henryka VIII i za posłuszeństwo sumieniu zapłacił życiem.

Podobnie postąpił cztery wieki później żołnierz Wehrmachtu z Wiednia, Otto Schimek, któremu sumienie nie pozwoliło strzelać do niewinnych mieszkańców Machowej koło Tarnowa. Jego przełożeni uznali jednak, że odwołanie się do sumienia przysługuje tylko oficerom i Schimek został najpierw aresztowany, a potem rozstrzelany.

Historia jednak ustami ludzi uczciwych przyznała mu słuszność. Zawsze w historii świata byli ludzie, którzy usiłowali zabierać innym prawo do postępowania zgodnie z głosem sumienia. Pan Jezus zapowiedział Swoim uczniom: Na świecie doznacie ucisku, ale ufajcie, Jam zwyciężył świat.

I dzisiaj różne rządy próbują stawiać się w miejsce Pana Boga i określać, któremu przykazaniu należy być posłusznym i w jakim zakresie. Obecnie najwięcej mówi się na temat odbierania życia dzieciom nienarodzonym. Są na świecie ludzie, którzy w jakimś szale, jakby opętani, domagają się pozwolenia na zabijanie dzieci nienarodzonych. Tak, jakby od tego zależało szczęście i przyszłość całego kraju. Tymczasem jest to jedna z najgorszych zbrodni, bo dokonana na istocie całkowicie zależnej od matki, która zamiast chronić swoje dziecko, podejmuje decyzję o jego zamordowaniu. Straszny będzie sąd Boży nad takimi matkami, nie mniej straszny nad ojcami, dziadkami, lekarzami, wszystkimi, którzy w jakikolwiek sposób popierają bądź pochwalają tę zbrodnię. Dlatego jesteśmy pełni podziwu i chrześcijańskiej radości z powodu tych lekarzy, którzy w imię posłuszeństwa głosowi sumienia wolą narazić się ludziom i ich prawom niż Prawu Bożemu.

Jako wierzący powinniśmy bacznie obserwować polityków i nigdy nie głosować, nie popierać w żaden sposób tych, którzy nie potrafią stanąć po stronie przykazania „Nie zabijaj”. Winni są tak samo ci, którzy z tchórzostwa milczą. Możemy być pewni, że ci, którzy dziś chcą zalegalizować aborcję, niedługo zapragną zalegalizować eutanazję, a potem może eksterminację nieuleczalnie chorych. Jeżeli w przestrzeganiu Prawa Bożego zrobi się choćby mały wyłom, skończy się to przerażającymi zbrodniami, a w konsekwencji okrutną karą Bożą.

Jako czciciele i apostołowie Matki Bożej Fatimskiej chwytajmy za różaniec i módlmy się gorąco, by Maryja pokonała szatana w naszej Ojczyźnie. Niech Jej Niepokalane Serce już zwycięży dla naszego ocalenia i ocalenia tych, którzy są nam drodzy. Amen.