Uczcijmy to święto nie jarmarcznie, lecz po Bożemu, nie na sposób świecki, lecz nadziemski, nie jako nasze, lecz jako Tego, który jest nasz, a raczej Tego, który jest Panem; nie jako święto słabości, lecz uzdrowienia. (...) Nie rozkoszujmy się hulankami i pijatykami (Rz 13, 13). (...) Zostawmy to Hellenom i helleńskiemu przepychowi i obchodom! Oni nawet bogom przypisują cieszenie się zapachem ofiar i stosownie do tego czczą bóstwo brzuchem, źli złych demonów twórcy, kapłani i czciciele. My zaś, którzy czcimy Słowo - jeśli trzeba się nam czymś rozkoszować - rozkoszujmy się słowami proroków i Boskiego prawa, i dziejami zbawienia, a szczególnie Ewangelią, która jest podstawą dzisiejszej uroczystości. W ten sposób nasze rozkosze będą stosowne i godne Tego, który nas wezwał na ucztę.

* Św. Grzegorz z Nazjanzu, cytat za: o. Jacek Salij, Poszukiwania w wierze, Poznań 1991, s. 238-239.



W swoim Wcieleniu, Narodzeniu i całym życiu Jezus Chrystus dobrowolnie przyjął upokorzenia i wzgardę ze strony ludzi. Czy można doznać większej zniewagi ze strony współziomków, niż być wzgardzonym przez nich i nie znaleźć ani jednej osoby w okolicy, która mogłaby udzielić gościny, choćby na jedną noc? Tego właśnie doświadczył Pan Jezus w Betlejem! Dla wszystkich innych - starych i młodych, mężczyzn i kobiet, bogatych i biednych było miejsce. Tylko Jezus ze swoją Matką byli tak wzgardzeni przez wszystkich, że nie mieli innego wyjścia, jak tylko schronić się w ubogiej stajni.
Tym co najdobitniej unaocznia mi moją pychę, jest fakt, że jestem o wiele więcej szanowany i poważany niż Ty Panie Jezu, a jednak nadal nie jestem tym usatysfakcjonowany. Chcę być bardziej ceniony niż mój Zbawiciel. Jakże bardzo zakorzenione jest we mnie to pragnienie, którego Ty tak bardzo nienawidzisz. To jest rana, którą tylko Ty mój Jezu możesz uleczyć!

* Fragment tekstu za: Ćwiczenia duchowe św. Ignacego z komentarzami św. Antoniego Marii Claret, Editorial Coculsa, Madryt 1955, s. 265, 268, 269.

Wybór i opracowanie M.S., L.P.