Królu mej duszy, Boża Dziecino,
Ty wciąż królujesz, choć wieki płyną,
Choć piekło huczy, że tron Twój skruszy,
Ty wciąż królujesz, Królu mej duszy.
(fragment
Pieśni do Dzieciątka Jezus)
Jodłowa to wieś położona w województwie podkarpackim, we wschodniej części Pogórza Ciężkowickiego, w malowniczej dolinie rzeki Jodłówki (lewy dopływ Wisłoki), około 30 km na południowy wschód od Tarnowa. Podanie głosi, że założycielem osady był Książe Bolesław Wstydliwy, który miał wysłać tu sześciu kmieci w celu osiedlenia się nad rzeką Jodłówką. Za panowania króla Kazimierza Wielkiego Jodłowa otrzymała prawa miejskie (utraciła je w 1933 r.) oraz prawo odbywania targów. Miasto położone było na szlaku handlowym z Węgier do Polski.
W centrum wioski znajduje się drewniany kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika, zbudowany w drugiej połowie XVII w. Od ponad stu lat odbiera w nim szczególną cześć Dzieciątko Jezus. Rzeźba Dzieciątka z ołtarza głównego kościoła jest kopią cudownej figurki
Praskiego Jezulatka. Jodłowska świątynia to jedyne w Polsce sanktuarium Dzieciątka Jezus.
Kult Dzieciątka Jezus w Jodłowej zapoczątkował ks. proboszcz Ignacy Ziemba, który wiosną 1899 r. zobaczył u swojego seminaryjnego kolegi ks. prałata Józefa Wiejowskiego (późniejszego kanclerza Kurii Przemyskiej) małą metalową kapliczkę z figurką Dzieciątka Jezus – kopią figurki z Pragi. Od tego momentu czynił usilne starania o uzyskanie podobnej kapliczki. Otrzymał ją, dzięki rekomendacji prałata Wiejowskiego, od sióstr karmelitek bosych w Przemyślu. Wiadomością tą podzielił się z mieszkańcami wsi, zalecając im kult do Bożej Dzieciny. „
Jakby tylko na to czekali parafianie moi – zapisał we wstępie do księgi „Łaski Dzieciątka Jezus w Jodłowej” –
zapalili się od razu do tego nabożeństwa tak, że już w pierwszej połowie 1900 roku uznałem za stosowne, a nawet za konieczne, sprowadzić większą figurkę Dzieciątka i umieścić ją w ołtarzu.
W dniu 15 lipca 1900 r., nową, większą figurę, otartą o cudowną figurkę
Praskiego Jezulatka, ks. Ziemba wystawił w małej kapliczce, w bocznym ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa. „
I cześć ta odtąd się wzmogła do tego stopnia, zapisał proboszcz we wspomnianej Księdze łask –
że nie ma w parafii mojej domu, w którym by nie czczono tej Najświętszej Dzieciny, jako łaskawego ulubieńca i pieszczotkę naszą – a nikt stąd w drogę, a szczególnie do Ameryki się nie puści, żeby nie wziąć z sobą takiej kapliczki i koronki”. W krótkim czasie figurka Dzieciątka Jezus zasłynęła wieloma łaskami, a do kościoła zaczęły przybywać pielgrzymki z sąsiednich parafii. „
Zaledwie bowiem zamieszkało w Jodłowej, a już zaczęło biednych, a kochających Je ludzi pocieszać, wspomagać, uzdrawiać itd., bez względu na to skąd oni pochodzili”– zanotował ks. Ziemba.
Podczas wizytacji kanonicznej, w dniu 3 lipca 1908 r. biskup Karol Józef Fischer, sufragan przemyski, dokonał koronacji figurki. W latach 1904-1916 r. w księdze „Łaski Dzieciątka Jezus w Jodłowej” zanotowano 72 zeznania o doznanych łaskach. Kult Dzieciątka Jezus w jodłowskim sanktuarium przetrwał ciężkie lata okupacji hitlerowskiej. Znaczne ożywienie kultu nastąpiło po 1956 r. dzięki staraniom proboszcza ks. Jana Mleczki. W kościele rozpoczęto specjalne nabożeństwo zwane
Drogą Betlejemską, składające się z dwunastu tajemnic – zdarzeń z życia Dzieciątka Jezus. Obecnie odprawia się je co roku. Nabożeństwo rozpoczyna się dziewięć dni przed Bożym Narodzeniem, a kończy w uroczystość Objawienia Pańskiego.
W Wigilię Bożego Narodzenia 1971 r. ordynariusz diecezji tarnowskiej, biskup Jerzy Ablewicz zapoczątkował w sanktuarium odpust ku czci Dzieciątka Jezus. Wówczas figurkę przeniesiono z bocznego do głównego ołtarza. Uroczystość ta została uznana za początek sanktuarium Dzieciątka Jezus. Obecnie odpust ku czci Dzieciątka Jezus w jodłowskim sanktuarium rozpoczyna się Pasterką w uroczystość Narodzenia Pańskiego i trwa trzy dni. W odpuście uczestniczą wierni z wielu parafii diecezji tarnowskiej, pielgrzymi indywidualni, a w ostatnich latach nawet pielgrzymi ze Śląska.
Figurka Dzieciątka Jezus w jodłowskim sanktuarium przedstawia chłopczyka w wieku około trzech lat, stojącego, z koroną na główce. Wysokość figurki, wykonanej z gipsu i woskowanej, wynosi 45 cm. Prawa ręka Dzieciątka uniesiona jest w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej Jezus trzyma jabłko królewskie symbolizujące kulę ziemską. W zależności od okresu liturgicznego figurkę ubiera się w jedną z kilkunastu sukienek.
Mieszkańcy Jodłowej darzą „swoje” Dzieciątko wielkim kultem. Do stóp Bożej Dzieciny zanoszą prośby o pogodę w okresie żniw, zdrowie i inne potrzebne łaski. Nie ma w jodłowskiej parafii domu, w którym by nie wisiał wizerunek Dzieciątka Jezus.
Obecny proboszcz parafii i kustosz sanktuarium ks. kanonik mgr Franciszek Cieśla, wspaniale kontynuuje dzieło swoich poprzedników. Z jego to inicjatywy, przy wielkiej ofiarności parafian i rodaków mieszkających w Stanach Zjednoczonych w maju 1997 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła – sanktuarium Dzieciątka Jezus. Podczas wizytacji kanonicznej w kwietniu 1997 r. biskup Jan Styrna poświęcił plac pod nowy kościół, a miesiąc później ruszyły pierwsze prace budowlane. W dniu 15 września 2001 r. biskup Wiktor Skworc dokonał wmurowania kamienia węgielnego, którym jest cząstka skały z groty pod Bazyliką Bożego Narodzenia w Betlejem, poświęcona przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Krośnie 10 czerwca 1997 r. Uroczysta konsekracja nowego sanktuarium zaplanowana jest w drugiej połowie 2008 r.
Franciszek Mróz
