Kościół uroczyście obchodzi wszystkie ważne wydarzenia z życia Pana Jezusa. Osobne święto celebrowane jest także na pamiątkę ofiarowania Zbawiciela w świątyni.

Maryja i Józef, dopełniając obowiązków wynikających z Prawa Mojżeszowego, w 40. dzień po przyjściu na świat Dzieciątka Jezus, zanieśli Je do Świątyni Jerozolimskiej. Każdy pierworodny syn był uważany przez Żydów za własność Boga, toteż do powinności rodziców należało oddanie go kapłanowi, a następnie wykupienie od obowiązku służby w świątyni za kwotę 5 syklów. Ofiara przypominała Żydom ocalenie przez Boga ich pierworodnych synów od plagi śmierci, która podczas Paschy w Egipcie dotknęła wszystkich pierworodnych, od syna faraona począwszy, na potomkach niewolników skończywszy.

Święta Rodzina podczas wizyty w świątyni dopełniła także drugiego obowiązku. Według prawa każda kobieta po urodzeniu syna była przez 7 dni uważana za nieczystą, a przez następne 33 dni nie mogła dotknąć żadnej rzeczy świętej ani wejść do świątyni. Po upływie tego czasu powinna była przynieść ofiarę. Bogatsze rodziny składały baranka, Maryja i Józef wnieśli ofiarę przewidzianą dla ubogich, to znaczy parę synogarlic lub gołębi.

Przy tej okazji doszło do spotkania ze starcem Symeonem i sędziwą wdową Anną. Oboje z radością rozpoznali w Dziecku wyczekiwanego Mesjasza.

Kościół świętował oba wydarzenia łącznie. Obchody Ofiarowania odnotowano już w IV wieku w Jerozolimie. Z kolei pod koniec V stulecia w Rzymie celebrowano święto Oczyszczenia Maryi, o czym wspomina Sakramentarz papieża Gelazego.

Zwyczaj zapalania przez wiernych woskowych gromnic sięga przełomu IX i X stulecia. To nawiązanie do świadectwa Symeona o Panu Jezusie: Światło na oświecenie pogan (Łk 2,32). Od nazwy świecy pochodzi popularna w naszym kraju nazwa święta kościelnego – Matki Bożej Gromnicznej.

W dawnym kalendarzu (przed reformą mszału w latach 60. XX wieku) święto nosiło nazwę Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny i miało dwa wymiary – maryjny oraz chrystologiczny (Ofiarowanie Pańskie). Obecnie bardziej akcentuje się ten drugi aspekt. W Polsce do 1951 roku dzień ten był wolny od pracy.

Adam Kowalik