Poniższy tekst autorstwa św. Augustyna – konwertyty, biskupa, jednego z Ojców i Doktorów Kościoła, powstał pod koniec IV stulecia. Został skierowany do członków sekty manichejczyków, z którą wcześniej Augustyn był związany. Poraża swą aktualnością…

W Kościele katolickim znajduje się wiele względów, które jak najbardziej wystarczają do tego, abym trwał na jego łonie (…). Trzyma mnie wspólna zgoda ludu i narodów; trzyma mnie ów autorytet, który zaczął się cudami, karmił się nadzieją, wzrastał w miłości, a umacniał się latami; i owa sukcesja kapłańska, zaczynająca się od Stolicy Apostoła Piotra, którego opiece Pan po zmartwychwstaniu polecił swoją trzodę, a sięgająca aż po obecny episkopat; trzyma mnie wreszcie nazwa „katolicki”, którą nie bez przyczyny posiada tylko ten jeden Kościół pośród tylu herezji, a otrzymana jest w taki sposób, że chociaż wszyscy heretycy chcą, aby nazywano ich katolikami, to wobec żadnego obcego, pytającego o to, gdzie znaleźć kościół „katolicki”, nikt z nich nie śmie wskazać na swoją własną bazylikę lub dom. Te więc najdroższe więzy imienia chrześcijańskiego, takie i tak liczne, słusznie utrzymują człowieka przy wierze w Kościół katolicki, choćby nawet – ze względu na powolność naszego umysłu lub słabość naszych zasług – prawda nie ukazywała się jeszcze w swoich najjaśniejszych objawach.

Ale pośród was, którzy nie macie żadnego z tych powodów, aby zapraszać mnie lub odwodzić, słyszę jedynie głośne obiecywanie prawdy, którą to prawdę – jeżeli istotnie jest ona pośród was tak jawna, że nie można się co do niej pomylić – należy wybrać i wynieść ponad wszystkie te rzeczy, które trzymają mnie w Kościele Katolickim; ale jeżeli ona jest obiecana, a nie ujawniona, to nikt nie odwiedzie mnie od tej prawdy, która tyloma i tak potężnymi więzami łączy mój umysł z religią chrześcijańską.

Źródło: John Henry Newman, O rozwoju doktryny chrześcijańskiej, Wydawnictwo Fronda, s. 240.
Tytuł pochodzi od Redakcji.