według św. Bonawentury Doktora Kościoła

Św. Bonawentura, franciszkanin z XIII wieku, otrzymał tytuł Doktora Serafickiego za wzniosłość i klarowność swego nauczania. Jest autorem m.in. Homilii XXI z okazji Bożego Narodzenia wygłoszonej w kościele Najświętszej Maryi Panny z Porcjunkuli. Opiera się ona, jak zaznacza sam święty, na różnych starych opisach. Prezentujemy poniżej opis niektórych z 12 cudownych wydarzeń towarzyszących narodzinom Pana Jezusa, przetłumaczonych z języka portugalskiego, a pochodzących z oryginalnego łacińskiego tekstu homilii św. Bonawentury.

Świetlista gwiazda pojawiła się na wschodniej stronie nieba, w niej zaś była widoczna przepiękna postać chłopca, nad głową której jaśniał krzyż, aby ukazać, że narodził się Ten, który przyszedł, aby oświecić świat swoją nauką, życiem i śmiercią.

W Rzymie, w południe, nad Kapitolem pojawił się obok słońca złocisty krąg, który cesarz i Sybilla widzieli, w jego centrum była widoczna postać przepięknej dziewicy niosącej dziecko, aby pokazać, że Ten, który się narodził, jest Królem Świata, ukazującym się jako „Ten, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi" (Hebr. 1.3). Rozważając ten znak, cesarz roztropnie ofiarował kadzidło dzieciątku i od tego momentu postanowił nie nazywać się boskim.

W Rzymie runęła Świątynia Pokoju, o którą, gdy ją budowano, szatani pytali ile czasu ma przetrwać ta budowla, zanim runie? Odpowiedziano im, że przetrwa do momentu, gdy Dziewica porodzi dziecko. Był to znak, że urodził się Ten, który miał zburzyć budynki i dzieła próżności. (...)
Wszyscy sodomici mężczyźni i kobiety zmarli na całej ziemi, wedle słów św. Hieronima komentującego psalm „Światło narodziło się dla sprawiedliwego", stało się tak dla ukazania, że Ten, który się narodził, przyszedł, aby odnowić naturę i krzewić czystość. (...)

W momencie, gdy Dziewica porodziła, wszystkie posągi egipskich bożków roztrzaskały się na kawałki, na znak wypełnienia się słów proroka Jeremiasza zwracającego się do Egipcjan. Stało się tak, aby zrozumiano, że Ten, który się narodził, jest prawdziwym Bogiem, Jedynym, który ma być wielbiony z Ojcem i Duchem Świętym.

Zaraz po narodzeniu Dzieciątka i złożeniu do żłóbka, byk i osioł padli na kolana i jakby obdarzeni rozumem adorowali Je, aby zrozumiano, że narodził się Ten, który nawoływał Żydów i pogan, aby oddali Mu cześć. (...)

Na Wschodzie pojawiły się trzy słońca i powoli przekształciły się w jedno ciało słoneczne, w czym ukazane zostało, że zbliżyło się do świata poznanie jedności i trynitarności Boga, a także, że zbiegły się w Jedną Osobę boskość, dusza i ciało.

Za to wszystko dusza nasza ma błogosławić i uwielbiać Boga, ponieważ nas wyzwolił i swój majestat objawił nam, grzesznikom, takimi wielkimi cudami.