Wybrane objawienia prywatne - część VII

W nocy z 29 na 30 maja 1930 r. Pan Jezus przemówił duchowo do siostry Łucji. Przy tej okazji rozwiązał jeszcze inną trudność: Praktykowanie tego nabożeństwa będzie dopuszczone również w niedzielę po pierwszej sobocie, jeżeli moi księża - ze słusznych powodów - przyzwolą na to.
Następnie Pan Jezus dał siostrze Łucji odpowiedź na jeszcze inne pytanie, które Mu postawiła: Dlaczego pięć sobót, a nie dziewięć albo siedem, dla uczczenia cierpień Matki Bożej?

- Moja córko, powód jest bardzo prosty: jest pięć rodzajów zniewag i bluźnierstw przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi.

1. Bluźnierstwa przeciwko Niepokalanemu Poczęciu.
2. Przeciw dziewictwu Matki Bożej.
3. Przeciw Jej boskiemu macierzyństwu, przy równoczesnym sprzeciwie uznania Jej za Matkę rodzaju ludzkiego.
4. Czyny tych, którzy usiłują publicznie wpoić w serca dzieci obojętność, pogardę, a nawet nienawiść do tej Matki Niepokalanej.
5. Czyny takich, którzy profanują wizerunki Najświętszej Panny.

W dniu 13 czerwca 1929 r. siostra Łucja miała wizję Przenajświętszej Trójcy i Niepokalanego Serca Maryi. Siostra Łucja napisała o tym wydarzeniu:
Poprosiłam moje przełożone oraz mego spowiednika, aby godzinę od jedenastej do północy z czwartku na piątek uczynić Godziną Świętą, na co uzyskałam zgodę.

Będąc sama pewnej nocy, uklękłam przy balustradzie na środku kaplicy i uklękłam czołobitnie odmawiając modlitwę Anioła. (...) Nagle cała kaplica rozbłysła nadnaturalnym światłem i świetlisty krzyż pojawił się nad ołtarzem, sięgając aż do stropu. W jaśniejszym świetle, na wysokości górnej części krzyża, widać było postać męską, od pasa w górę [Bóg Ojciec], z gołębicą światła na piersiach [Duch Święty], i przybite do krzyża ciało drugiego mężczyzny [Jezus Chrystus]. Nieco poniżej pasa widać było kielich i wielką hostię, zawieszone w powietrzu. Na hostię z twarzy Ukrzyżowanego i z rany w Jego boku spływały krople krwi, a z hostii do kielicha. Pod prawym ramieniem krzyża stała Matka Boża (była to Matka Boża z Fatimy, trzymająca w lewej ręce swe Niepokalane Serce, bez miecza i róż, lecz z koroną z cierni i płomieniami)... Pod lewym ramieniem krzyża były duże litery, jakby  z kryształowej wody spływającej na ołtarz, tworzące te oto słowa: Łaska i Miłosierdzie.

Zrozumiałam, że przedstawiono mi tajemnicę Najświętszej Trójcy. (...) Następnie Matka Boża przemówiła do mnie: Nadszedł moment, w którym Bóg prosi Ojca Świętego, aby wspólnie ze wszystkimi biskupami świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu, obiecując ją w ten sposób ocalić.
Tyle jest dusz, które Sprawiedliwość Boża skazuje na potępienie za grzechy popełniane przeciwko Mnie, że przychodzę prosić o zadośćuczynienie: ofiaruj się więc w tej intencji i módl się.


Fragmenty książki A. Borellego, Fatima - orędzie tragedii, czy nadziei?, Kraków 2001, s. 55, 63-64.