3 grudnia mija 452. rocznica narodzin dla nieba wielkiego misjonarza wschodu, św. Franciszka Ksawerego. Był on legatem papieskim i pierwszym misjonarzem Towarzystwa Jezusowego, przede wszystkim zaś gorliwym i gorącym nauczycielem wiary wśród pogan. Jego niezwykła mądrość i umiejętność dotarcia do obcych kulturowo ludów niewątpliwie miały niebiańskie pochodzenie.

W Towarzystwie Jezusowym

Św. Franciszek Ksawery urodził się 7 kwietnia 1506 roku w zamku rodzinnym Xavier w Hiszpanii. W domu rodzinnym uzyskał pierwsze wykształcenie. W wieku 19 lat wyjechał na studia do Paryża. W 1530 roku z tytułem magistra ukończył studia filozoficzne. Postawił sobie jednak wyższy cel - doktorat. Podczas studiów dzielił pokój z Ignacym Loyolą. Zafascynowany drogą, jaką Ignacy proponował swoim towarzyszom, postanowił również nią kroczyć. W 1534 roku w gronie pierwszych przyjaciół św. Ignacego, złożył śluby zakonne. W 1537 r. przyjął święcenia kapłańskie. Trzy lata później papież Paweł III zatwierdził Towarzystwo Jezusowe.

Gorliwy świadek Chrystusa

W tym czasie król Portugalii Jan III zwracał się do Ignacego Loyoli z petycjami, by ten wysłał do odkrytych niedawno Indii grupę swych kapłanów. Tak oto 15 marca 1540 roku Franciszek Ksawery opuścił Rzym, by go już więcej nie zobaczyć. 7 kwietnia 1541 roku wyjechał z Europy w towarzystwie tylko jednego kapłana i brata zakonnego.Trudy podróży spowodowały, że Franciszek Ksawery zapadł na śmiertelną chorobę, z której został cudownie uzdrowiony. W końcu, po 13 miesiącach - 6 maja 1542 roku - statek przybył do Goa, politycznej i religijnej wówczas stolicy portugalskiej kolonii w Indiach. Święty natychmiast oddał się gorliwej pracy duszpasterskiej. Z czasem zaczął rozszerzać swą działalność na sąsiadujące tereny. Dotarł do Nowej Gwinei, do Japonii i do wrót Chin. Chińczycy niechętnie patrzyli na Europejczyków. Jednak niezrażony tym święty dopłynął do wyspy Sancian, gdzie utrudzony podróżą i zabójczym klimatem rozchorował się i zmarł w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku. Mimo upałów i wilgotnego klimatu panującego na wyspie ciało świętego przez kilka miesięcy pozostało w nienaruszonym stanie. Później przewieziono je do jezuickiego kościoła w Goa. Tam spoczywa w mauzoleum-ołtarzu. Relikwie ramienia przewieziono do Rzymu gdzie spoczywa w kościele zakonu jezuickiego.

Zachowywał to, co nieskażone

Prowadząc szeroką akcję misyjną, obejmującą różne ludy, religie, tradycje kulturowe i języki, Franciszek Ksawery ciągle szukał metod, które w jak najskuteczniejszy sposób pomogłyby mu dotrzeć do tych ludów. Wszystkie problemy powierzał w modlitwie Bogu, który pomagał swemu misjonarzowi w każdej sytuacji. Oświecony mądrością Bożą, św. Franciszek prostym językiem i z wielkim szacunkiem zdobywał dla Chrystusa nowe dusze. Potrafił przyjąć z tamtejszych kultur to wszystko, co było cenne i nieskażone grzechem. Innym elementem metody misyjnej Ksawerego była troska o powołania rodzime. Wiedział, że powołania do kapłaństwa, życia zakonnego i kontemplacyjnego są oznaką dojrzałości Kościoła. Wiedział też, że mentalność ludzi najlepiej znana jest tym, którzy pochodzą z danego terenu. To oni mogą wzmocnić pracę misyjną. Od samego początku zakon jezuitów rozumiał potrzebę troski o powołania miejscowe. Dowodem tego są liczne kolegia zakładane przez zakon i troska o wykształcenie młodzieży na różnych stopniach.

Oddziaływanie Świętego

Święty Franciszek Ksawery, który jako pierwszy z misjonarzy europejskich stanął na ziemi japońskiej i przemierzał trudno dostępne tereny w Azji, nawrócił do Chrystusa kilkadziesiąt tysięcy dusz. Święty w najdalszych zakątkach świata wprowadzał wiarę w Zbawiciela, organizował życie Kościoła, przygotowując tereny pogańskie na utworzenie administracji kościelnej. Dokonania św. Franciszka stały się inspiracją dla szeroko rozumianej twórczości artystycznej. Goa, do którego uroczyście przeniesiono w 1554 roku ciało Świętego, jest miejscem niezliczonych pielgrzymek. Jego relikwie doznają czci nie tylko w Azji, ale i w Europie, a szczególnie w Rzymie. Liczne opowiadania i utwory poetyckie sławią dzieła, jakich dokonał Święty. Poświęcono mu liczne kościoły i ołtarze, zarówno w Europie, jak i w krajach misyjnych. Świątobliwe życie i wieści o cudach jakie dokonywały się przy grobie Franciszka Ksawerego, szybko rozniosły się wśród wiernych. Stolica Apostolska uznała heroiczność cnót wielkiego misjonarza i w 1619 roku do chwały błogosławionych wyniósł go papież Paweł V. Trzy lata później kanonizował Franciszka papież Grzegorz XV. W roku 1910 papież św. Pius X uznał św. Franciszka Ksawerego patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a w roku 1927 Pius XI ogłosił go - wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus – głównym patronem misji katolickich.