Ostatnimi czasy coraz częściej słyszymy o różnego rodzaju opętaniach, straszliwych czynach, jak np. głośne i coraz częstsze przypadki okrutnych morderstw wśród nieletnich. Zdarza się, że normalnie zachowujący się na co dzień młody człowiek, morduje w okrutny sposób najbliższe mu osoby. Powstaje wtedy pytanie: „Czy człowiek zdolny jest do takiej zbrodni? Czy sam z siebie może przewyższać okrucieństwem zwierzęta? Czy też kieruje takim człowiekiem jakaś siła, potężna, lecz zła, której celem jest ostatecznie zniszczyć człowieka w tym życiu i na wieczność?"

Kościół uczy nas, że niekiedy zły duch, szatan, może „wejść" w człowieka, posługiwać się nim w celu szerzenia zniszczenia i zła po świecie. Nie musimy szukać daleko: ewangelie wiele razy wspominają, że Pan Jezus wyrzucał złe duchy z opętanych, również Dzieje Apostolskie opowiadają, że tak czynili Apostołowie.
Na opętanie przez diabła w szczególny sposób narażeni są ludzie, którzy sami szukają nadziemskich zjawisk, pochodzących od nieznanych mocy. Takim „otwarciem się na diabła" jest: chodzenie do wróżek, rozczytywanie się w rozpustnej lub bezbożnej literaturze, trwanie uporczywe w stanie grzechu śmiertelnego, uleganie różnego rodzaju zboczeniom, zaniedbywanie przyjęcia sakramentu bierzmowania i inne. Może w końcu dojść do tego, że człowiek sam zgadza się zawrzeć z szatanem rodzaj umowy, w której oddaje się on diabłu na wieki, w zamian za jakąś doraźną korzyść.

Straszny jest los osób, które są opętane przez szatana: znajdują upodobanie we wszelkiego rodzaju brudzie moralnym, a nienawidzą wszystkiego, co związane jest z Bogiem i Kościołem. Potrafią rzucać się w wir światowych uciech, a równocześnie gnębi ich wieczny smutek, który najczęściej doprowadza ich do szaleństwa i samobójstwa. Strachem i męką napawa ich przejście obok krzyża, pokropienie wodą święcona, sam dźwięk imienia Matki Najświętszej, na który zazwyczaj wybuchają nienawiścią i ogromną agresją.

Kościół pragnie ratować takie nieszczęśliwe dusze przez sprawowanie nad nimi egzorcyzmów. Egzorcyzm jest to modlitwa Kościoła z równoczesnym nakazem skierowanym do złego ducha, aby opuścił dręczonego człowieka. Egzorcyzmy dzielimy na tzw. egzorcyzmy małe, które może odmawiać każdy, i egzorcyzm wielki, zarezerwowany dla kapłana, który posiada władzę egzorcyzmowania, nadaną mu przez biskupa. Egzorcyzm mały, który może odmawiać każdy, to np. znak krzyża, używanie wody święconej, wzywanie Imion Jezusa i Maryi, modlitwa do św. Michała Archanioła i inne sakramentalia.
Jeżeli człowiek zachowuje się dziwnie, popada w lęki, ale ma również i napady furii, reaguje dziwnie na widok przedmiotów przypominających lub symbolizujących Pana Boga i Kościół, jeżeli ponadto badanie psychiatryczne nie wykazało konkretnych schorzeń psychicznych, trzeba wówczas skontaktować się z kurią biskupią, właściwą dla naszego miejsca zamieszkania, i dalej postępować zgodnie z zaleceniami władzy duchownej. W każdej diecezji jest przynajmniej jeden egzorcysta, którym jest kapłan wyznaczony przez biskupa do odprawiania egzorcyzmów. Jest to egzorcysta diecezjalny. Musi to być ksiądz o mocnej psychice, silnych nerwach, stanowczy oraz powinien się odznaczać świątobliwym życiem. Zazwyczaj jego tożsamość jest okryta tajemnicą. Same egzorcyzmy to już tajemnica, do której dostęp ma bardzo niewiele osób. Niekiedy trwają one bardzo długo. W czasie egzorcyzmowania Kościół bardzo dba o to, żeby uniknąć taniej sensacji i niepotrzebnego rozgłosu, tak więc szczegóły i przebieg uwalniania człowieka od wpływów szatańskich pozostanie dla nas tajemnicą. Nie musimy przecież widzieć sprawowania egzorcyzmów, żeby mieć przeczucie, jak zażarcie walczy diabeł z egzorcystą o duszę człowieka, którą już uważał za swoją. Jeżeli człowiek umrze w stanie opętania, już na wieki będzie cierpiał męki w piekle. Dlatego egzorcyzmy są dla wielu ostatnią deską ratunku i znakiem, że Bóg nie opuszcza człowieka nawet wtedy, gdy ten się go wyparł i w jakiś sposób zawarł przymierze z szatanem. Jak wielkie jest Boże miłosierdzie!

My zaś uczyńmy wszystko, by się od tego największego naszego nieprzyjaciela trzymać jak najdalej. Unikajmy zabobonów, wróżek, różnych czarów i zaklęć, które tak się rozpanoszyły w dzisiejszym świecie. Pamiętajmy, że nasza przyszłość i nasz los zależą tylko od Boga, dlatego Jemu Samemu się oddajmy, na dobre i na złe. On miłuje nas Miłością Wieczną i potrafi nawet z największego zła wyprowadzić dobro. Nie dajmy się zwodzić, przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć (1 P 5,8). Z całych sił, z Bożą pomocą przeciwstawiajmy się mu.