Mała pasterka zasnęła pod okiem Opatrzności. Dziecko ma bose stopy i podartą kamizelkę na sobie. Jednak długa spódnica, chustka na szyi oraz kolczyki w uszach wskazują, że pomimo ubogiego stanu zachowuje dbałość o swoją godność. Tego letniego popołudnia panuje na wsi spokój. Sympatyczna biała kózka z dzwoneczkiem na szyi czuwa nad śpiącą dziewczynką. Czujność słabego zwierzątka wyraża niewinność i osamotnienie jego młodziutkiej śpiącej pani. Jej łagodna twarz pogrążona w spokojnym śnie obrazuje niespotykaną dzisiaj ufność, radość i słodycz dzieciństwa.

Non in commotione Dominus - Pan Bóg nie jest w zgiełku. W spokoju, ciszy i często w samotności człowiek odnawia swoje siły duchowe i fizyczne. Dzisiaj prawie nie przyjmuje się do wiadomości, że może istnieć odpoczynek bez hałasu i wrzawy. Tymczasem najistotniejsza w odpoczynku jest właśnie odnowa duchowa i psychiczna.

Ileż dzieci jest w stanie odpoczywać dzisiaj w ciszy? Jaka przepaść duchowa dzieli to ubogie dziecko i jego dzisiejszych znerwicowanych rówieśników, którym często niczego nie brakuje? Coraz częściej słyszymy o tzw. zespołach nadwrażliwości i nadpobudliwości wśród dzieci. Ale może zamiast zostawiać ich przed telewizorami i komputerem, dla ich zdrowia psychicznego i duchowego odpoczynku powinniśmy wzbudzić w nich podziw dla piękna stworzonej natury i choć trochę tęsknoty za ciszą.


Oprac. Leonard Przybysz