14 lutego rozpoczyna się Wielki Post. W trosce o jak najlepsze przeżycie tego świętego czasu, publikujemy fragment artykułu autorstwa św. Maksymiliana Marii Kolbego, który prawie sto lat temu ukazał się w numerze 2. „Rycerza Niepokalanej” z roku 1923.

Pewna akademiczka przynosi mi w Zakopanem broszurkę Williama Rosego o YMCA i wspominając moją pod tym względem krytykę, mówi: Ja w tym nic złego nie widzę. Wziąłem tę broszurkę i przejrzałem…

Autor, mimo oświadczenia, że sprawy dogmatyczne zostawia specjalistom, księżom, nie zostawił ich im jednak. Znalazłem tam bowiem naukę o odpuszczeniu grzechów przez modlitwę, a następnie twierdzenie, że mylili się w średnich wiekach wierni, umartwiając swoje ciało.

Na ten sam temat miałem także sposobność mówić z pastorem protestanckim w mieście Nieszawie. I ten się wzdrygał (jak w ogóle protestanci) przed pokutą, a na uwagę, że święty Paweł wyznaje: Karcę ciało moje i w niewolę podbijam, bym snadź drugim opowiadając sam nie był potępiony (1 Kor 9,27) odrzekł, że tylko praktykował to św. Paweł sam, a inni nie są obowiązani go naśladować.

Wielu też w naszych czasach pragnęłoby poznosić wszelkie umartwienia, bo spodlony świat dzisiejszy szuka szczęścia w doczesnych, zmysłowych, a często i grzesznych przyjemnościach.

A jednak pokuta to nie tylko wyłączny przywilej św. Pawła ani „błąd” średnich wieków, ale obowiązek i to ścisły obowiązek wszystkich, bo nikt nie jest bez grzechu. I nie „średnie” dopiero wieki zaczęły „błądzić”, ale od pierwszych wieków Kościoła wierni, posłuszni nakazom Chrystusa Pana, ujarzmiali swoje ciało.

Chrystus Pan sam pościł przez 40 dni na puszczy i nakazał pokutę pod grozą zatracenia. Jeżeli pokutować nie będziecie, wszyscy pospołu zginiecie (Łk 13,5). A święty Piotr naucza w świątyni: Pokutujcie i nawróćcie się, by grzechy wasze były zgładzone (Dz 3,19).

Pierwsi też już chrześcijanie spełniali uczynki pokutne, a nawet Wielki Post był im już znany. Wspomina o tym święty Augustyn, św. Jan Chryzostom, Orygenes i św. Ireneusz. Zachęcają oni wiernych do gorliwego odbycia Wielkiego Postu i piętnują tych, którzy go nie zachowywali wedle ówczesnej surowości…

Każdy więc, kto chce się zbawić, musi pokutować.