Chyba nikt nie ma wątpliwości, że w dzisiejszym świecie panuje atmosfera wroga dziecku. Dla wielu dorosłych ludzi dzieci są intruzami, których trzeba się obawiać, bo mogą radykalnie zmienić życie. Tworzy się atmosferę, która z jednej strony ma zniechęcić młode, ambitne kobiety do zajścia w ciążę i do urodzenia dzieci, a z drugiej - kiedy się już pojawią na tym świecie, czyni się wszystko, aby je „zepsuć.” Jeśli spojrzymy na to z perspektywy teologii dziejów, biorąc pod uwagę zamysł Boga, który stworzył świat, oraz bunt szatana, który działa na przekór planom Boga - wtedy wcale nie zdziwi nas fakt, dlaczego właśnie dzieci są celem szczególnego ataku Lucyfera.

Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę (por. Rdz 1,27). W tym krótkim fragmencie, jak zauważył Ojciec Święty Jan Paweł II w dokumencie Mulieris dignitatem, zawarta jest prawda o tym, że człowiek jest szczytem całego porządku stworzenia w świecie widzialnym, zaś rodzaj ludzki, który bierze swój początek z powołania do życia kobiety i mężczyzny, wieńczy całe dzieło stworzenia. Znaczy to również, że mężczyzna i kobieta stworzeni jako „jedność dwojga” we wspólnym człowieczeństwie są wezwani do życia we wspólnocie miłości.

Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (por. Rdz 1,27). W ten sposób Stwórca powierza panowanie nad ziemią rodzajowi ludzkiemu. Mężczyzna i kobieta mają przekazywać życie nowym pokoleniom ludzi. Jednak warunkiem koniecznym do tego jest zawarcie małżeństwa, o czym jest mowa w dalszych rozdziałach Księgi Rodzaju. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączą się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem (por. Rdz 2,24). Opis biblijny mówi o ustanowieniu przez Boga małżeństwa wraz ze stworzeniem mężczyzny i kobiety jako nieodzownego warunku przekazywania życia nowym pokoleniom ludzi, do czego małżeństwo i miłość oblubieńcza ze swej natury są przeznaczone.

Dzieci w Bożym planie

Dzieci są częścią planu Bożego. Bóg ich pragnie, bo pragnie każdego człowieka niezależnie od tego, czy jest piękny, czy brzydki, bogaty czy biedny, chory i cierpiący, narodzony czy nienarodzony. Bóg pragnie i kocha wszystkich, bo każdy człowiek nosi w sobie Boże tchnienie.

Jednak szatan, który jako anioł kiedyś zbuntował się przeciw Bogu - choć wie, że nic nie wskóra przeciwko Niemu - chce czynić odwrotność dzieła Bożego. Robi to przez tę część stworzenia, która ciągle jeszcze jest poddawana przemianom, czyli poprzez ludzkość. Szatan chce pokrzyżować dzieła Boga w ludziach, sprowadzając ich na manowce.

Jak zauważa prof. Plinio Corrêa de Oliveira: Plan szatana polega na tym, aby sprawić, by jak najwięcej ludzi poszło do piekła i aby człowiek nie mógł postrzegać dobrych rzeczy, które Bóg umieścił na ziemi i w stworzeniu, a które mogłyby go wychowywać i uświęcać. Szatan pragnie doprowadzić do takiej sytuacji, aby człowiek, który swoimi dziełami powinien dopełniać piękno ziemi, nie czynił tego.