Dobroć, czułość i opieka

Oblicze Matki Najświętszej na tym obrazie jest łagodne. Nie widać w nim żadnego napięcia. Wyraz Jej twarzy ukazuje radość z trzymania w ramionach Dzieciątka Jezus. Cała Jej uwaga jest skierowana tylko na Nie. Jakby cały świat nie istniał, dla Niej w centrum uwagi jest tylko Dzieciątko.

Dobroć, czułość i opieka nad Synem dają się łatwo zauważyć w skierowanym spojrzeniu. Dzieciątko tuli się do Niej i obejmuje Jej szyję. To wyjaśnia, dlaczego Maryja ma lekko pochyloną szyję, jakby pod ciężarem Dzieciątka. Serdeczność Boskiego Dziecka wobec Matki jest nadzwyczajna. On obejmuje Ją, jakby był do tego bardzo przyzwyczajony. I Ona pozwala się trzymać tak, jakby Boża Dziecina trzymała Ją już w ten sposób tysiące razy. I nawet odczuwa przyjemność płynącą z faktu, że ugina się pod tak łagodnym, tak słodkim i tak rozkosznym ciężarem.

Ktokolwiek zbliży się do tego obrazu, może poczuć wyrażone na nim serdeczność i miłość. Czy będzie to człowiek prawy, czy grzesznik, czy nawet wróg, doświadczy tego, gdy się tylko zbliży.

Czy Maryja uśmiecha się? Patrząc na Jej usta widać, że nie. Ale jest coś, co wydaje się być lekkim uśmiechem, promieniującym na całą twarz. To rodzaj radości z powodu Syna; ale z drugiej strony jest też jakaś pobłażliwość dla człowieka pobożnego, dla wiernego, który się tam zbliża. Obraz daje nam poczucie, że każdy, kto się tam zbliża, jest bratem Dzieciątka Jezus, a przez to także Jej dzieckiem.