Wszystkim wiadomo, jak wielki i dla jak wielu religia wywiera zbawienny wpływ w społeczeństwie. Jest rzeczą niezaprzeczalną, że zdrowa moralność publiczna i prywatna przynosi zaszczyt i siłę państwu. Niezaprzeczalny jest także fakt, że bez religii nie ma dobrej moralności publicznej czy prywatnej.

Z rodziny zbudowanej solidnie na swej naturalnej bazie bierze się życie, wzrost i siła społeczeństwa. Natomiast bez religii i moralności wspólnota domowa nie ma stałości zaś więzi rodzinne ulegają osłabieniu i rozrywają się.

Pomyślność ludu i narodu pochodzi od Boga i Jego błogosławieństwa. Jeżeli jakiś lud nie tylko uznaje Go lecz występuje przeciwko niemu i w pysze swego ducha mówi mu milcząco, że nie potrzebuje Go, to pomyślność ta jest tylko błyskiem, który ucieka gdyż Pan odpowiada niepowodzeniami na pyszną zuchwałość swoich nieprzyjaciół.

Religia jest tym, co przenika do głębi świadomości każdego, wyrabia w nim poczucie obowiązku i skłania do spełnienia go. Religia jest tym, co daje władcy poczucie sprawiedliwości i miłości do poddanych, czyni ona poddanych wiernymi i szczerze oddanymi, ustawodawców czyni prawymi i dobrymi, urzędników czyni sprawiedliwymi i nieprzekupnymi, żołnierzy czyni walecznymi aż do heroizmu, administratorów rozsądnymi i starannymi. Religia jest tym, co zachowuje zgodność i zrozumienie w małżeństwie, miłość i szacunek między rodzicami i dziećmi, u biednych budzi ona szacunek dla cudzego dobra, u bogatych - prawe korzystanie z swego majątku. Z tej wierności dla obowiązków i poszanowania praw innych ludzi rodzi się porządek, spokój, pokój, które są warunkiem pomyślności narodu i państwa. Po usunięciu religii wszystkie te niezmierzone w swej wartości dobra zniknęłyby ze społeczeństwa wraz z nią.(*)

(*) Encyklika Papieża Leona XIII, Dall'Alto, O wojnie wydanej Kościołowi, Warszawa 2002, s. 15-16.