Poniższy tekst wybitnego hierarchy powstał 27 lat przed oficjalnym ogłoszeniem przez Ojca Świętego Piusa XII dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny (1 listopada 1950 r.). Pokazuje on, jak od najdawniejszych czasów Kościół wierzył w tę prawdę.

Maryja jest Królową Nieba i ziemi, czyli Królową Kościoła tryumfującego, wojującego i cierpiącego. Kościół uczy (…), że Najświętsza Maryja Panna zaraz po swojej śmierci z duszą i z ciałem wzięta została do Nieba i otrzymała tam wspaniały tron chwały.

Nader silne są podstawy tej nauki. Przystało bowiem, aby to ciało, którego żadna zmaza grzechowa nie poplamiła, wolnym było od klątwy ogłoszonej Adamowi: Proch jesteś i w proch się obrócisz. Przystało, aby Świątynia żywa, w której sam Syn Boży zamieszkał, nie uległa skażeniu, skoro Arka Przymierza zrobioną została z drzewa nieskazitelnego. Przystało, aby wywyższenie Bogarodzicy było zupełne i doskonalsze niż innych Świętych, których ciała dopiero przy końcu świata będą uwielbione. Przystało wreszcie, aby jako na firmamencie dwa są światła – słońce i księżyc, tak w Przybytku chwał dwa wznosiły się trony – jeden Zmartwychwstałego Chrystusa, drugi Maryi Wniebowziętej.

Cud ten nie był niepodobnym u Wszechmogącego, który – jak czytamy w Piśmie Świętym – Henocha i Eliasza zachował od śmierci. Czemużby tedy nie miał uczynić cudu dla Tej, która była najświętszą, najdoskonalszą i najwyższą ze stworzeń? Jakoż cała starożytność chrześcijańska świadczy, że ten cud Pan uczynił; czego dowodem są już stare liturgie i sakramentarze (np. św. Grzegorza Wielkiego), już to pisma Pseudo-Dionizjusza, św. Epifaniusza (†403), św. Andrzeja z Krety, Grzegorza Turoneńskiego, św. Ildefonsa, św. Modesta, św. Jana Damascena i innych pisarzy; już to relacja św. Juwenalisa, biskupa jerozolimskiego z wieku V, do cesarzowej Pulcherii, że relikwii Najświętszej Panny Maryi nie ma, bo Bóg Jej ciało uczcił, przenosząc je do Nieba przed powszechnym zmartwychwstaniem; już wreszcie święto Wniebowzięcia w VI wieku powszechnie znane. (…)

Św. bp Józef Sebastian Pelczar, Religia katolicka. Jej podstawy, jej źródła, jej prawdy wiary; Wydawnictwo Prohibita, Warszawa 2019, s. 266–267.
Tytuł od Redakcji.