Po co nam gromnica, skoro mamy piorunochron? A opowieści o wygłodniałych wilczych watahach u progu ludzkich siedzib już dawno włożyliśmy między bajki. Czyżby? Jak się więc mają do tego coraz liczniejsze przypadki pojawiania się wilków na ulicach europejskich miast? Zwierzolubowie i optymiści z miejsca odkrzykną tu unisono (choć dwugłosem), że wilk jest zupełnie dla człowieka nieszkodliwy, a służby publiczne nas przed nim chronią.

No cóż, pogratulować dobrego samopoczucia (które zresztą najczęściej bierze się z totalnej niewiedzy). To jednak temat na zgoła inne rozważanie. Dziś zastanówmy się, kto nas ochroni przed najgroźniejszą odmianą wilka, która – choć od najdawniejszych czasów dobrze znana – w naszej epoce pleni się ze szczególną zaciekłością. Chodzi, rzecz jasna, o fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami (Mt 7,15).

Dzisiaj w tej materii jest jeszcze gorzej niż dwa tysiące lat temu, gdy powyższe słowa padły z ust Zbawiciela. Wilki w owczej skórze już nie muszą do nas przychodzić, bo od dawna mieszkają w naszych domach. Szczekają, warczą, wyją z wszędobylskich ekranów i głośników, wnosząc w nasz mir domowy nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, pogoń za zaszczytami, niezgodę, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne (Ga 5,19–21). A my często nie widzimy w tym niczego złego. Albo, owszem, uwiera nas to, ale nie mamy na to rady.

Przyobleczmy się w zbroję światła! (Rz 13,12) – woła święty Paweł. Wtedy właśnie warto zapalić gromnicę. Ona sama nie odpędzi od nas zła, ale sięgnięcie po nią to pierwszy krok ku światłu Chrystusa – jedynemu na świecie lekowi na wszystko i wyłącznej ochronie przeciw wszystkiemu.

A w kwestii piorunochronu: instalacja odgromowa chroni dom przed skutkami wyładowań elektrostatycznych, a nie osłania go przed uderzeniem gromu. Żadna zaś instalacja i żadna technologia nie jest w stanie odwrócić wyroku Bożego. Tu trzeba innych narzędzi.