Gdy w XVII w. do naszej ojczyzny zostali sprowadzeni z Włoch pijarzy, przynieśli oni ze sobą nabożeństwo do Madonny delie Grazie. Jest to nabożeństwo szczególnie rozwinięte na północy Włoch, skąd pochodził pierwszy przełożony warszawskich pijarów, o. Jacek Orsseli. On to właśnie, będąc spowiednikiem Nuncjusza Apostolskiego w Warszawie, poprosił go o oficjalne ustanowienie w stolicy Polski kultu Matki Bożej Łaskawej.

W 1651 roku poświęcono pierwszy w Polsce obraz Łaskawej Madonny (obecnie znajduje się on w kościele Ojców Jezuitów przy warszawskiej katedrze). Od tego czasu nabożeństwo do Matki Bożej Łaskawej pojawiało w naszej Ojczyźnie się wszędzie tam gdzie pojawiali się pijarzy. Od Podolińca na Spiszu po Witebsk na Kresach Wschodnich. Podobnie było z Łowiczem.

Założyciel kolegium łowickiego, o. Wojciech Siewierkiewicz, poświęcił nowo wybudowany kościół Matce Bożej Łaskawej i postarał się o ufundowanie Jej figury. Łowicki wizerunek Łaskawej Madonny pochodzi z końca XVII wieku. Należy do cenniejszych przykładów rzeźby sakralnej tego okresu w Polsce.

Jak wszystkie wizerunki Matki Bożej Łaskawej przedstawia on Madonnę trzymającą w dłoniach strzały Bożego gniewu. Początkowo figura ta była przechowywana w kaplicy szkoły pijarskiej, ale w 1864 r. została przeniesiona do kościoła i znajduje się w nim do dziś. Gromadzą się przed Nią wierni by codziennie, przed wieczorną Mszą św., odmawiać Różaniec św. Figura jest każdego wieczoru zasłaniana przy słowach pieśni sławiącej opiekę Maryi nad Łowiczem. Odpust Matki Bożej Łaskawej obchodzony jest w drugą niedzielę maja. Wówczas to (raz w roku) zdejmuje się figurę z ołtarza i obnosi się ją w procesji odpustowej. Zapraszam i Ciebie, gdy będziesz w Łowiczu, wstąp do kościoła pijarskiego i z ufnością zanieś swoje modlitwy do Matki, do Tej która jest pełna wszelkich łask i nie odmówi ich swoim dzieciom.