O Niepokalanym Sercu Maryi pisali w średniowieczu święci: Albert, Bernard, Bonawentura, Mechtylda, Gertruda Wielka i Brygida Szwedzka. W XVII wieku francuski kapłan św. Jan Eudes równolegle z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa promował nabożeństwo do Najsłodszego Serca Maryi i rozpowszechniał wizerunki Ich płonących Serc.

Kolejnym propagatorem kultu Serca Maryi był proboszcz paryskiej parafii Matki Bożej Zwycięskiej ks. Karol Desgenettes. W 1836 roku podczas odprawiania Mszy Świętej usłyszał tajemniczy głos, nakazujący mu poświęcić parafię Najświętszemu i Niepokalanemu Sercu Maryi. Założył Bractwo Niepokalanego Serca Maryi, którego celem było wypraszanie nawrócenia grzeszników. Posiadało ono miliony członków na całym świecie.

W tym czasie bujnie rozwijał się także kult Cudownego Medalika objawionego przez Maryję św. Katarzynie Labouré. Na jego rewersie widnieją dwa gorejące serca: Jezusa i Maryi. Nadało to kultowi Serca Maryi nadprzyrodzoną sankcję.

Podczas drugiego objawienia w Fatimie Maryja oznajmiła, że Pan Jezus chce ustanowić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Pokazała dzieciom oplecione cierniami Serce. Kilka lat później Łucja dos Santos miała ponowne objawienie. Matka Boża oznajmiła jej, że Pan Jezus ustanowił nabożeństwo pięciu sobót dla wynagrodzenia Sercu Maryi za bluźnierstwa i inne występki ludzi wobec Niej.

W latach II wojny światowej, 31 października 1942 roku Ojciec Święty Pius XII podczas przemówienia przez radio powierzył Niepokalanemu Sercu Maryi Kościół i całą ludzkość.

Wreszcie 4 maja 1944 roku tenże papież ustanowił w kalendarzu liturgicznym wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi. Wypadało 22 sierpnia, na zakończenie oktawy Wniebowzięcia. Obecnie, po zmianach z roku 1969, obchodzimy je dzień po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa – co jeszcze bardziej podkreśla związek między Matką i Jej Synem.

8 września 1946 roku na Jasnej Górze prymas Polski ks. kard. August Hlond wraz z biskupami poświęcił Polskę Niepokalanemu Sercu Maryi.

AK