W pierwszych słowach mojego listu pragnę złożyć serdeczne „Bóg zapłać” za różaniec i kalendarze z Matką Bożą i w ogóle za wszystkie prezenty.
Kiedy miałam 34 lata, mój syn chodził do trzeciej, a córka do pierwszej klasy szkoły podstawowej. Wtedy właśnie zachorowałam na białaczkę. Zostałam przewieziona do wrocławskiej kliniki, a pani doktor na izbie przyjęć nie dawała mi żadnej nadziei. Prosto z mostu oświadczyła, że w zasadzie, to jestem już nieboszczykiem. Ścięło mnie z nóg… Przed oczami miałam moje biedne dzieci. Gdy na sali zabiegowej pobierali mi szpik kostny do badania, zauważyłam na ścianie duży krzyż. Zaczęłam się więc modlić. Mówiłam Panu Jezusowi o swojej chorobie i o swoich dzieciach. Nawet nie miałam wtedy świadomości, że modlę się tak głośno, iż wszyscy słyszeli. Gdy odebrałam wyniki, okazało się, że są one bardzo dobre. Ordynator powiedział wtedy, że mam przede wszystkim dziękować Bogu za uzdrowienie, bo to był absolutnie niezwykły przypadek. Moja rodzina zawsze była religijna, ale od tego czasu cała nasza rodzina modli się z jeszcze większą gorliwością. Kiedy teraz patrzymy na wizerunek Matki Bożej Fatimskiej w kalendarzu „365 dni z Maryją”, to wszyscy czujemy się bezpieczni. Opiekuje się nami Matka Boża i czujemy to na każdym kroku.

Z poważaniem

Bożena