Drodzy Czytelnicy! Zgodnie z wcześniejszymi Waszymi sugestiami, w tym numerze „Przymierza z Maryją” inaugurujemy nowy dział, w którym będziemy starali się znaleźć odpowiedź na pytania i problemy nurtujące naszych Przyjaciół. Tematyka, podejmowana w tym dziale zaczerpnięta jest z listów od naszych Czytelników i obejmuje szeroki wachlarz zagadnień: od spraw związanych z duchowością i religią, poprzez kwestie moralne i rodzinne, aż do kwestii społecznych.

Pani Jadwiga: Modlę się od jakiegoś czasu w ważnej dla mnie intencji, ale wydaje mi się, że Pan Bóg jest obojętny na moje prośby i chyba ich nie słyszy. Proszę mi powiedzieć, jak mam się modlić, by Bóg mnie usłyszał i wysłuchał?

Pan Bóg z wielkim zainteresowaniem nieustannie nasłuchuje każdego poruszenia naszego serca, naszych myśli i słów, gdy je do Niego kierujemy. Robi to z wielkim utęsknieniem. Nie oznacza to jednak, że zawsze daje nam natychmiast to, o co prosimy i w taki dokładnie sposób, w jaki chcemy otrzymać. Daje nam tylko to, co dałby nam najlepszy, najczulszy i najmądrzejszy Ojciec, tak by to było najlepsze dla jego ukochanego dziecka. Modląc się, powinniśmy ufać Mu jak dziecko, pamiętając o słowach Pana Jezusa skierowanych do św. Siostry Faustyny: Dusza, która zaufa mojemu miłosierdziu, jest najszczęśliwsza, bo ja sam mam o nią staranie (Dzienniczek, 1273).

Boże dawanie może być ograniczone przez następujące czynniki z naszej strony:

• Brak pokory, a szczególnie brak pokory wobec Pana Boga na modlitwie: Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje (1 P5, 5).

• Słaba wiara i brak zaufania, że Pan Bóg chce dla nas dobra: Widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: «Stań prosto na nogach!» A on zerwał się i zaczął chodzić (Dz 14, 9).

• Brak wytrwałości i cierpliwości w proszeniu. Nasza modlitwa powinna być bardzo żarliwa: I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam (Łk 11, 8–9).

• Przeszkodą jest też złe i grzeszne korzystanie z wolności. Pan Bóg nie zawiesza wolności człowieka. Tylko dzięki naszej modlitwie daje człowiekowi kolejne szanse i łaski do powstania z grzechu, ale decyzja należy do człowieka, co z tymi łaskami zrobi: Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast Bóg wysłuchuje każdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę (J 9, 31).

• Grzech lub nieuporządkowanie w swoim sumieniu jakiejś relacji z drugim człowiekiem, np. nieprzebaczenie, zazdrość, nienawiść, złorzeczenie itp. Takie postawy mogą ograniczyć Bożą odpowiedź. Pan Bóg nie wysłuchuje też modlitwy, w której prosimy o to, co jest złe moralnie. W takich sytuacjach modlitwa wraca do nas, by najpierw nawrócić nas samych, bo trwamy w grzechu, a grzech uniemożliwia nawiązanie pełnej relacji z Panem Bogiem. Dlatego wtedy warto zacząć od dobrej, solidnie przygotowanej i szczerej spowiedzi świętej przeżytej w duchu wiary oraz od naprawienia złych relacji z bliźnimi: Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj! (Mt 5, 23–24).

Najważniejszą odpowiedzią na każdą naszą modlitwę jest dar Ducha Świętego i w tym darze otrzymujemy zrozumienie każdej Bożej odpowiedzi na naszą prośbę, w danym czasie i miejscu. W Nim otrzymujemy również to, o co prosimy. Ważne jest, by ten wyjątkowy dar przyjąć i nie zagłuszać Jego natchnień w swoim sercu. Dzięki Duchowi Świętemu zaczynamy rozumieć, że każda Boża odpowiedź jest przejawem czułej miłości do nas: Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą (Łk 11, 13).

Pan Jezus powiedział do świętej Siostry Faustyny: Najmilsza mi jest dusza ta, która wierzy mocno w dobroć moją i zaufała mi zupełnie; obdarzam ją swoim zaufaniem i daję jej wszystko, o co prosi (Dzienniczek,453).

Pamiętajmy, że Pan Bóg zawsze nas słucha. Zdarza się jednak, że nie odpowiada na nasze prośby w taki sposób, jak tego oczekujemy lub sobie wyobrażamy. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ chce nam dać dużo więcej i mądrzej, niż o to prosimy.

Zachęcam gorąco Panią i wszystkich czytelników „Przymierza z Maryją” do wytrwałej modlitwy, takiej jak u św. Moniki, która po siedemnastu latach wyprosiła nawrócenie syna – św. Augustyna, wielkiego doktora Kościoła.