Ostatnimi czasy można zaobserwować u kobiet zdrową tendencję: wbrew feministycznej propagandzie "samorealizacji" i kariery zawodowej, zauważa się pewną chęć powrotu do tradycyjnej roli pani domu, żony i matki.

Radykalizm feministyczny

Ruch feministyczny, w dużym stopniu napędzany przez mężczyzn, miał w swych założeniach „bronić praw kobiet". W rzeczywistości jednak wyrządził im krzywdę. Nie zważając na wszelkie różnice, jakie istnieją w mentalności i zachowaniu kobiet i mężczyzn, feminizm za punkt honoru postawił sobie, by kobieta powielała zachowania mężczyzny. Ruch ten domagał się wprowadzenia porządku społecznego przeciwnego ustanowionemu przez Boga porządkowi naturalnemu, który opisują dokumenty papieskie.

Najbardziej radykalne feministki śniły o całkowitym odwróceniu wartości: o instytucji panów domu. Marzyły więc o mężczyznach w fartuchach przy kuchni, gotujących, sprzątających dom, piorących i prasujących ubrania, zmieniających pieluchy, opiekujących się dziećmi itd. Kobieta wyemancypowana miała zaś pracować w przemyśle lub prowadzić własny interes. Mieliśmy tu zatem do czynienia z całkowitym od-wróceniem wartości, wywróceniem „starego porządku".

Droga powrotna

Z radością zatem należy powitać coraz częstsze ruchy w kierunku przywrócenia naturalnego porządku.

Zapewne feministki-rewolucjonistki kwalifikują tę tendencję jako przejaw średniowiecza, jako cofanie się na niższy poziom bytu.

Podobne poglądy mieli (i mają nadal) działacze wszelkich ruchów rewolucyjnych, np. partii komunistycznych. Na potwierdzenie tego wystarczy przypomnieć tutaj fragment wypowiedzi Lenina na Kongresie Komunistycznym 16 listopada 1924 roku:

„Aby rewolucja zatriumfowała, potrzebujemy kobiety. Żeby ją mieć, musimy spowodować, by opuściła ognisko domowe, musimy zniszczyć w niej egoistyczne i instynktowne uczucie miłości matczynej. Kobieta, która kocha swoje dzieci, jest tylko samicą."

Pod wiatr nowoczesności

Ale natura mówiła głośniej, a miłość matczyna głośno upominała się o swoje prawa. Coraz to liczniejsze artykuły prasowe ukazują kobiety, bardzo dobrze usytuowane na rynku pracy, które teraz podążają drogą powrotną do ogniska domowego, albo przynajmniej manifestują takie pragnienie. Niewątpliwie jest to solą w oku dla feministek i zwolenników „równouprawnienia".

Misja kobiety - Królowa Ogniska Domowego

W tych dyskusjach naprawdę nie chodzi o poruszanie kwestii, kto jest ważniejszy, mężczyzna czy kobieta, ponieważ oboje mają różne i uzupełniające się misje. Wielka jest misja, do której Opatrzność przeznaczyła kobietę: misja żony, matki i królowej ogniska domowego. Pragnienie odwrócenia lub ujednolicenia tych ról stanowi bunt przeciw samej naturze ludzkiej. Zatruty owoc cywilizacji neopogańskiej Obserwujemy tą naturalną skłonność kobiety - do zamieniania środowiska pracy poza domem na aktywność domową - z wielką radością. Ale rozumiemy, że z powodu rozpadu rodziny we współczesnym świecie, wiele matek jest zmuszonych do pracy poza domem. Często jest to wynikiem narzucenia cywilizacji neopogańskiej, która oddala się coraz bardziej od korzeni katolickich.

Oprac. BB