Wiosna! Kwieciste pola, które zapraszają nas do podziwiania ogromnej różnorodności roślin – ich kształtów i kolorów. Cóż za blask! Cóż za elegancja! Wydaje się, że Pan Bóg tworząc tak piękną naturę, zarezerwował swoje najpiękniejsze skarby dla kwiatów. Można odnieść wrażenie, że one się do nas uśmiechają…

Ale jednocześnie Stwórca chciał, aby te jedne z Jego najpiękniejszych stworzeń były również najdelikatniejsze. W kwiecie zawarta jest ważna nauka ukryta pod czarującym symbolem. Bóg zasiał kwiaty pod naszymi stopami, aby uświadomić nam, że wszystko w ziemskim życiu przemija i ma swój kres. Ta prawda wypływa z Pisma Świętego. W księdze Hioba czytamy: Człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie, wyrasta i więdnie jak kwiat, przemija jak cień chwilowy (Hi 14,1–2). Król Dawid używa podobnego języka: Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu. Ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma (Ps 103(102),15–16).

[Pełny tekst w wydaniu papierowym]