Jeśli przyjmując Go (Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie – przyp. red.), nie zwracacie na Niego uwagi, jeśli będąc z Nim tak bardzo razem, idziecie szukać Go gdzie indziej albo wręcz szukacie rzeczy niskich, to co On ma zrobić? Czy ma was siłą ciągnąć, żebyście Go zobaczyły i były z Nim, bo chce wam się dać poznać? Nie! Kiedy otwarcie dał się widzieć wszystkim i jasno powiedział, kim jest, nie potraktowano Go dobrze i bardzo niewielu było takich, którzy uwierzyli. Jego Majestat i tak dość miłosierdzia okazuje nam wszystkim, gdy chce, byśmy rozumieli, kim jest i że przebywa w Najświętszym Sakramencie. Ale być otwarcie widziany i przekazywać Swoje doskonałości, i udzielać Swoich skarbów – tego chce tylko względem tych, o których wie, jak bardzo Go pragną, bo ci są Jego prawdziwymi przyjaciółmi. I mówię wam: kto takim przyjacielem nie jest, kto Go obraża i przyjmuje Go, nie dając z siebie wszystkiego, niech Mu się nie naprzykrza, żeby mu się dał poznać. Taki zresztą wypełni, co nakazuje Kościół, a potem nie minie godzina, a już poleci do domu i odda się wyrzucaniu Pana od siebie. A kiedy wejdzie w siebie, to po to, żeby tu, w Jego obecności, rozmyślać o marnościach. I tak się zajmie interesami, zajęciami i problemami światowymi, jakby chciał czym prędzej rzucić się w ten wir, żeby tylko Pan nie wprowadził się do jego domu.

Ojcze nasz ze świętą Teresą, Oficyna Wydawnicza Viator, Warszawa 2004, s. 85–86. Tytuł pochodzi od Redakcji.

Św. Teresa od Jezusa lub św. Teresa z Ávili (1515–1582) – hiszpańska mistyczka, reformatorka zakonu karmelitów i wraz ze św. Janem od Krzyża założycielka karmelitów bosych, Doktor Kościoła.