Kontemplując ten widoczny na zdjęciu piękny blask księżyca, aż chciałoby się krzyknąć: Jaki to cudowny widok! Można by też wziąć gitarę i wyśpiewać swój zachwyt. Tak! Byłoby to uzasadnione, ale też… byłoby przejawem zwykłego sentymentalizmu. A na tym przecież nie możemy się zatrzymać. Nas bardziej interesuje przecież, co ten blask księżyca mówi nie tyle naszym oczom, co raczej naszej duszy.

 
W Księdze Rodzaju czytamy: Bóg stworzył księżyc, aby rządził nocą (Rdz 1,46). I rzeczywiście, jakże piękny to widok, gdy księżyc posuwa się na horyzoncie czystego nieba i rozświetla noc! Rozpościera nad całą przyrodą tajemnicze piękno. Nasze oczy, które boją się promieni słonecznych, reagują na to blade światło i kontemplują je bez obaw przed oślepnięciem.

[Pełny tekst w wydaniu papierowym]