Lektura duchowa
 
Witaj Święta i Niepokalana!

Przez nieposłuszeństwo pierwszych naszych rodziców, Adama i Ewy, został cały rodzaj ludzki nie tylko obciążony winą grzechu pierworodnego, ale musi zarazem znosić skutki tego grzechu aż do skończenia świata. I tak skażona natura ludzka odwraca się nieraz od Boga i zwraca się ku rzeczom zmysłowym. Wobec takiego postępowania stworzeń, sprawiedliwość Boża często zamknąć musi swą miłosierną rękę, a za to smagać najsurowszymi chłostami.


Wielka jest jednak miłość Boga ku nam. I ona to wynalazła sposób, by z jednej strony dać nam obronę, która by gniew sprawiedliwości Bożej rozbroiła, z drugiej zaś strony dać nam obronę przeciw samej naturze zmysłowej. I Bóg dał nam Niepokalaną Dziewicę za Matkę Syna Bożego i za Matkę naszą.


Chociaż nauka o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny nie była w Kościele od początku w pewnej formie dogmatycznej podawana, to jednak zawsze wiara święta uważała ją za prawdę świętą. Zawsze bowiem ojcowie Kościoła świętego, czy to w swoich pismach, czy kazaniach, podziwiają jej godność, czystość i pełność łask. Dopiero Pius IX dnia 8 grudnia 1854 roku potwierdził i ogłosił naukę o Niepokalanym Poczęciu jako dogmat wiary świętej: Maryja od pierwszej chwili swego poczęcia za szczególniejszą łaską i na mocy zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, wolną była od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego.


Witaj nam więc Święta i Niepokalana!


Tyś bowiem jest fundamentem odkupienia! Wiadomo, że bez fundamentu nie może stanąć jakakolwiek budowa – inaczej niedługo się ostoi, wcześniej czy później runie. Tak samo arcydzieło odkupienia świata nie mogło stanąć bez Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Gdybyśmy mianowicie przypuścili, że Maryja nie była bez zmazy grzechu pierworodnego, to i Syn Boży nie mógłby przyjąć na się ciała ludzkiego z człowieka, jak i nie mógłby się zwać Synem człowieczym. Zresztą byłoby niemożliwością, aby Bóg zamieszkując w łonie Maryi, mógł zarazem przebywać z grzechem, chociażby tylko pierworodnym. Zatem, jak konieczne było odkupienie rodzaju ludzkiego, tak koniecznie Najświętsza Maryja Panna wolna być musiała od wszelkiego grzechu.


Tyś Matką-Dziewicą samego Odkupiciela! Pan Bóg obdarzając człowieka życiem doczesnym, dał mu zarazem ciało i zmysły, za pomocą których wchodzi w stosunek z całą naturą go otaczającą. Oprócz jednak ciała i zmysłów, człowiek został obdarzony duszą nieśmiertelną, przeznaczoną do Nieba – szczęścia wiecznego. Jak Stwórca zaopatrzył nas w środki, abyśmy się mogli utrzymać przy życiu doczesnym, tak samo Bóg nie szczędzi swoich darów dla duszy, aby mogła żyć szczęśliwie na wieki. Tymi darami duszy są łaski Boże, udzielone nam przez zasługi Arcykapłana, Jezusa Chrystusa, który jest źródłem łask wszelkich. Kto jednak jest matką tego źródła? Oto nikt inny jak tylko Maryja. Bóg Ojciec bowiem posyła do Nazaretu archanioła Gabriela, zwiastującego, że Maryja za sprawą Ducha Świętego pocznie i porodzi Syna Bożego. A Maryja daje swoje fiat – swoje zezwolenie: Oto ja służebnica Pańska! W tej samej chwili dokonała się wymiana między Bogiem a ludźmi, i stała się Niepokalana Matką Odkupiciela.


Tyś Matką Niepokalaną odkupionego rodzaju ludzkiego! Bóg dopuszczając upadek pierwszych rodziców – podkreślam: dopuszczając, bo jako Dobro Najwyższe, nie mógł chcieć grzechu – miał w tym swój odwieczny plan. Chciał mianowicie odnaleźć sposobność okazania człowiekowi swej nieskończonej dobroci i miłosierdzia oraz dać coraz to większe dowody łaski. Słowem: chciał uczynić nas braćmi i siostrami Boga-człowieka i dać nam Matkę w Niebie. Maryja, pierwsza Dziewica w Królestwie Niebieskim, zostając Matką całego rodzaju ludzkiego pod Krzyżem na Kalwarii, ciągle rodzi miliony dusz dziewiczych. Pod opieką Matki Niepokalanej śmiało możemy iść do walki ze światem zmysłowym, a z całą pewnością zachowamy czystość serca. Ona nas zachowa od upadku i zrodzi do Nieba, do którego tylko czyste dusze wejść mogą.


Cóż można o Maryi Niepokalanej powiedzieć? Chyba jeszcze to, że kusi siebie i Boga ten, kto by mniemał, iż jest w stanie wysławić wielkość i pełność łaski Najświętszej Panny. Zawołajmy zatem za świętym Anzelmem: Wierzę, abym zrozumiał! (…)


WJ

 

Powyższy artykuł ukazał się w piśmie „Szkoła Seraficka” w grudniu 1934 roku. Pisownia została nieznacznie uwspółcześniona.

Spis treści:
UWAGA!
Przymierze z Maryją
WYSYŁAMY
BEZPŁATNIE!