Karmel znaczy „ogród Boży” albo „winnica Boża”. Istotnie, to pasmo górskie położone w północnej części Izraela nad Morzem Śródziemnym odznacza się – jak pisał ponad sto lat temu ks. prof. Jakub Górka – pięknością przed wszystkimi górami Palestyny. Ponadto jest w tym miejscu coś nadprzyrodzonego. Tutaj modlitwa Eliasza sprowadziła ogień na ofiarę zlaną wodą. Na górze Karmel samotnie oddawał się rozmyślaniu prorok Elizeusz. W tutejszych jaskiniach przebywali uczniowie tych proroków. Tutaj wreszcie pobożni pustelnicy wystawili świątynię (patronką jest Najświętsza Maryja Panna). Stąd zakon karmelitański rozszerzył się po całym świecie, rozsławiając miłość i cześć ku Bożej Rodzicielce przez noszenie i propagowanie szkaplerza, zwanego także „szatą Maryi”, a nawet signum salutis – znakiem zbawienia.

Ojciec Piotr Frosztęga, karmelita posługujący na Białorusi, przekonuje, że dla każdego, kto oddał swe życie Maryi, szkaplerz ma szczególne znaczenie. – Ukazuje on bowiem związek, jaki łączy daną osobę z Maryją.

Gdy przed laty w Czernej odbyło się pierwsze spotkanie osób noszących szkaplerz, wielu uczestników zapisywało swe myśli, odpowiadając na pytanie: Czym jest dla ciebie szkaplerz NMP z Góry Karmel?. Udzielone odpowiedzi świadczą jak bardzo to sakramentalium jest ważne w osobistym życiu wielu wiernych. Uderza także fakt, że tak wielu czcicieli Matki Bożej rozumie, że szkaplerz jest darem Maryi i szczególnym znakiem jej opieki. Oto kilka odpowiedzi:

• Szkaplerz jest codzienną modlitwą, ostoją w życiu;

• Szkaplerz jest dla mnie wszystkim. Matka Boża pod tym płaszczem jest Lekarzem, Prawnikiem. Szkaplerz odmienił całe moje życie i życie mojej rodziny;

• Dowodem, iż Maryja nigdy mnie nie opuści. Dodaje mi wiary, odwagi w trudnych sytuacjach;

• Szkaplerz przypomina mi o Bogu, abym zawsze dobrze postępował i pamiętał o modlitwie;

• Kiedy słyszę słowo „szkaplerz”, staram się przypomnieć sobie, że mam żyć jak Maryja. Wiem, że Ona opiekuje się mną, słabą, marną i że nie da zginąć na wieki;

• Pomocą w złych chwilach i siłą wytrwania do dobrego;

• Pomocą na wszystkich drogach życia. Gdy mam problem, przyciskam do serca szkaplerz i wiem, że nie jestem sama, że jest Ktoś, kto nade mną czuwa.

Maryja, objawiając szkaplerz w 1251 roku św. Szymonowi Stockowi, mówiła o przywilejach z nim związanych. Jednym z nich jest tak zwany „przywilej sobotni”. Maryja obiecała, że tych, którzy zachowają czystość i będą nosili szkaplerz w sposób godny, Ona wybawi z czyśćca – gdyby tam się dostali – w pierwszą sobotę po śmierci.

Inny przywilej związany jest z obietnicą Matki Bożej, że każdy, kto w chwili śmierci będzie miał go na sobie, nie zazna mąk piekielnych. Oczywiście pod warunkiem, że osoba nosząca szkaplerz traktuje ten cudowny znak przynależności do Maryi w sposób poważny i prowadzi życie prawdziwie chrześcijańskie, starając się naśladować Przeczystą Dziewicę.

O innych przywilejach oraz o sprawach związanych ze szkaplerzem mówi o. Piotr Frosztęga w wywiadzie, który publikujemy na następnej stronie.

Pamiętając o obietnicach Maryi, starajmy się umacniać i rozpowszechniać piękne nabożeństwo szkaplerzne w naszym kraju. Na owoce nie będziemy musieli długo czekać!