Maryjo, Królowo i Matko moja! Jeżeli Ty zechcesz wstawiać się za mną do Boga, wtedy będę mieć pewność zbawienia. Twojemu orędownictwu nic się nie zdoła oprzeć. Przyczyń się więc za mną, o najpotężniejsza Orędowniczko moja, Matko Boża! O Maryjo, Matko moja, powierzam Ci sprawę zbawienia mej duszy. Uproś mi wytrwanie w łasce i miłości Syna Twojego. Kocham Cię, Matko i Królowo moja. Pragnę kochać Cię wiecznie. Kochaj mnie więc, Maryjo, jako dziecko Twoje. Przyjmij mnie pod szczególną swą opiekę. Zajmuj się mną, dla miłości Boskiego Twojego Syna. Amen.

Chrześcijanin podążający drogą świętości powinien się wykazywać nabożeństwem i wielką ufnością do Najświętszej Maryi Panny. Kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana (Prz 8, 35). Te słowa Pisma Świętego Kościół odnosi do Maryi Panny. (…) Św. Bonawentura mówi: Błogosławieni są na ziemi ci, których Maryja otacza swą osobliwą opieką. Kto bowiem jest wiernym sługą Maryi, ten jest już zapisany w księdze życia. Nabożeństwo do Matki Bożej jest jednym ze znaków wybrania Bożego. Św. Tomasz pisze, że Maryję Pannę nazywa się Gwiazdą Morza, gdyż jak Gwiazda Północna prowadzi do portu żeglarzy, tak Ona po burzliwym morzu tego życia prowadzi nas do portu zbawienia. Człowiek okazujący prawdziwą pobożność do Najświętszej Maryi Panny nie może być potępiony. Maryja może i chce wspierać przemożną swą opieką tych, którzy Ją wzywają.

Trzeba tylko rozumieć, na czym polega prawdziwe nabożeństwo do Niej.

Przyjrzymy się temu, jak bardzo Maryja jest potężna przed Bogiem. Kościół święty dla podkreślenia swej wiary w Jej potęgę i dla zachęcenia wiernych do ufności w Jej wstawiennictwo nazywa Ją „Panną możną”. Bóg wszechpotężny okrył Ją bowiem, jak sama mówi w kantyku Magnificat, promieniem swojej potęgi: Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię (Łk 1, 49). Toteż św. Teofil pisze: Podoba się Panu Jezusowi, gdy udajemy się do Niego w modlitwie przez wstawiennictwo Przenajświętszej Jego Matki. Niczego bowiem odmówić nie może Tej, która nosiła Go w swym łonie. Św. Brygida usłyszała Pana Jezusa przemawiającego do Maryi Panny następującymi słowami: Proś mnie, Matko moja ukochana, o co chcesz, a wszystkie Twoje prośby wysłucham i spełnię. Tyś mi niczego nie odmawiała na ziemi, słuszne jest więc, abym ja Ci niczego nie odmawiał w niebie.

(…) Św. Kosma nazywa modlitwę Maryi „wszechmocną”. Św. Wawrzyniec zaś dodaje: Maryja jest wszechmocna, słuszne bowiem jest, aby Matka miała udział we wszechmocności swego Syna. Syn wszechmocny jest z natury, Matka zaś stała się wszechmocną z łaski. Modlitwa Jej wyjednuje więc wszystko u Boga. Św. Grzegorz pisze: Choćby grzesznik był najgłębiej pogrążony w występkach i złych nałogach, jeżeli uda się do Maryi, Ona wyrwie go z przepaści i wyjedna nawrócenie. O Matko Boża – woła ten Święty – Ty jesteś obleczona mocą niezwyciężoną, której cała złość grzechów naszych pokonać nie zdoła. Nic nie może Ci się oprzeć, gdyż Boski Zbawiciel Twoją chwałę za swoją chwałę uważa. Nie może być pohańbiony, kogo Ty chcesz podnieść i wspomóc. Wierny czciciel i sługa Maryi św. Piotr Damiani mówi do Niej: Tyś Pani wszechwładna. Ty możesz iskrę nadziei rozniecić w sercach miotanych rozpaczą. Gdy więc szatan kusi nas rozpaczą, przedstawiając ciężar i wielkość naszych grzechów, chce zgasić w nas wszelką nadzieję, uciekajmy się do Maryi. Wołajmy za św. Germanem: Ty, o Maryjo, jesteś wszechmocna w wyjednaniu grzesznikom zbawienia. Tyś jest Matką życia i Matką żyjących. Tyś życie i zbawienie przyniosła światu, więc to życie i zbawienie, przez grzech utracone, powróć każdej duszy wzywającej Ciebie.

Św. Alfons Maria de Liguori, Droga do świętości. O ćwiczeniach duchowych, Wydawnictwo Homo Dei, 2011, Kraków, s. 99–101.