W dniach 23–26 maja Apostołowie Fatimy po raz kolejny udali się do sanktuarium Tej, którą otaczają szczególną czcią. Pielgrzymkę – jak zwykle – zorganizował Instytut Edukacji Społecznej i Religijnej im. Ks. Piotra Skargi. Jak to jest mieć pod stopami ziemię, na której objawiła się Maryja? Jak to jest móc dotknąć drzewa, które „widziało” ukochaną Matkę naszego Pana Jezusa Chrystusa? Z tymi pytaniami i bagażem spraw, które chcieliśmy powierzyć Fatimskiej Pani, wyruszyliśmy na pielgrzymi szlak.

Szlak to jednak wyjątkowy, podniebny. Z okien samolotu, z wysokości prawie 10 km jeszcze lepiej widać piękno stworzonego przez Pana Boga świata. Niezatarte wrażenie i zachwyt wywołuje wybrzeże Portugalii. Wody otaczające skąpaną w słońcu coraz bardziej zbliżającą się ziemię zwiastowały jedno – jesteśmy na krańcu Europy. Kraj to szczególny, o którym Maryja powiedziała, iż dogmat wiary zostanie w nim zachowany.

Krótkie, ale intensywne zwiedzanie stolicy Portugalii – Lizbony, potwierdziło to, o czym informują media. Choć pogoda sprzyjała, to nie mogła ona przesłonić widocznych objawów kryzysu dotykającego ten kraj. Puste mieszkania, na ulicach ludzie, którzy o tej porze powinni być w pracy…

Na przekór temu jako widoczny znak dawnej potęgi portugalskiej, gdy jej władców przepełniał duch katolicki, swoim majestatem zachwyca klasztor Hieronimitów w lizbońskiej dzielnicy Belém. Jego budowa związana była z dziękczynieniem za wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Portugalczycy to bowiem naród żeglarzy i podróżników. Dowodem na to jest stojący nieopodal wspaniały Pomnik Odkrywców.

Pobyt w Fatimie to bez wątpienia przeżycie metafizyczne. Tu objawiła się Maryja, to tu zostawiła nam swoje przesłanie. Z pewnością każdy pielgrzym przyjeżdża tutaj z bagażem doświadczeń, chce o coś prosić, za coś dziękować albo przepraszać za popełnione winy. Każdy z nas przywiózł ze sobą intencje, w których obiecał się modlić. Ten modlitewny szturm podejmowaliśmy każdego dnia podczas uczestnictwa we Mszy Świętej. Nieśliśmy wszystkie nasze dzienne sprawy, odprawiając Drogę Krzyżową w Aljustrel – w tych miejscach, gdzie do pastuszków przemówił Anioł Pokoju. Niezapomnianych przeżyć religijnych dostarczyło uczestnictwo w procesji różańcowej, gdy ze świecami szliśmy wokół placu przed sanktuarium z pieśnią Ave Maria na ustach.

W czasie naszej pielgrzymki doznania religijne przeplatały się z estetycznymi. Zachwyt wzbudziło odwiedzone przez nas imponujące pocysterskie opactwo Santa Maria de Alcobaça, kryjące w swoim gotyckim wnętrzu m.in. grobowce królów: Pedra I, Alfonsa II i Alfonsa III.

Do zadumy nad historią skłaniał klasztor w Batalha – powstały w podzięce za pomoc Matki Bożej i zwycięstwo w bitwie pod Aljubarrotą. Z kolei w nawiedzonym przez nas kościele Nossa Senhora de Nazaré, pięknie położonym nad brzegiem Atlantyku, modliliśmy się przed otaczaną wielką czcią figurą Matki Bożej z Nazaré.

Podczas majowej pielgrzymki Apostołowie przywieźli do Fatimy świece i intencje, które polecają w modlitwie ci, którym nie było dane stanąć w tym szczególnym miejscu objawień Matki Bożej.

Czy kiedyś tu jeszcze wrócę? – pytał w swoim sercu niejeden z 34 pielgrzymujących Apostołów Fatimy. Tego jednak nie wiemy, ale na pewno to miejsce na zawsze już pozostanie w naszych sercach.

Łukasz Karpiel